کیمیاگری چیره دست

       ستاره مرا  ، به آسمان تو دوخته است


و فرشته ای بی نام و نشان

       بال مرا ، به دست های تو بسته است


هم از این روست

         که در فصل های جادویی ؛

خیل پرندگان دریایی

            از منظر چشم های من

                        در هوای آسمان تو پرواز خواهند کرد

بیژن جلالی

چشم من بیا منو یاری بکن
گونه هام خشکیده شد ، کاری بکن

غیر گریه مگه کاری می شه کرد
کاری از ما نمی آد ، زاری بکن

اون که رفته ، دیگه هیچ وقت نمی آد
تا قیامت دل من گریه می خواد

هر چی دریا رو زمین داره خدا
با تموم ابرای آسمونا

کاشکی می داد همه رو به چشم من
تا چشام به حال من گریه کنن

اون که رفته ، دیگه هیچ وقت نمی آد
تا قیامت ،‌ دل من گریه می خواد

قصه ی گذشته های خوب من
خیلی زود مثل یه خواب تموم شدن

حالا باید سر رو زانوم بذارم
تا قیامت اشک حسرت ببارم

دل هیچ کی مثل من غم نداره
مثل من غربت و ماتم نداره

حالا که گریه دوای دردمه
چرا چشمم اشکشو کم می آره

خورشید روشن ما رو دزدیدن
زیر اون ابرای سنگی کشیدن

همه جا رنگ سیاه ماتمه
فرصت موندنمون خیلی کمه

اون که رفته ،‌ دیگه هیچ وقت نمی آد
تا قیامت دل من گریه می خواد

سرنوشت چشاش کوره نمی بینه
زخم خنجرش می مونه تو سینه

لب بسته سینه ی غرق به خون
قصه ی موندن آدم همینه

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمی آد
تا قیامت ، دل من گریه می خواد

اردلان سرفراز

سرم را به جای شانه های تو ،

به دیوارهای بی اعتماد این شهر تکیه میدهم .

 
در کوچه هایی قدم میزنم

که مدت هاست از نبودن تو ، به خواب رفته اند .

آسمان ، در نبود تو

            مرثیه ی باران سر داده است

و من سالهاست ،

           در مهی غلیظ راه میروم .

شب های سیاه ،

با تماشای ماه ،

به این میرسم که چه قدر به تو شبیه است .

راز زیبایی این است:

آنچه به تو شبیه شود ،

            چشم نواز میشود .

در کوچه های "بی تو" قدم میزنم .

            دست هایم را به خودم می سپارم

                                    و موهای خیسم را به روسری .

خاطرات تو ، مرا آتش میزند .

و خونسردی مرا ،

            به باد میدهد .

به بودن تو سوگند ،

            هیچ چیز به وسعت رفتن تو ،

                                    مرا به شب نسپرده بود .

آن روز که آمدی ،

پاییز بود ، با بهاری که از تو ساخته بودم .

آن روز هم که می رفتی ،

بهار بود ، با پاییزی که تو خود ساخته بودی .

و من تو را ،

به خدایی سپردم که تو را از من ربود .

این خدایی که من دیدم ،

 . . .

کفر نمی گویم!

            آن روز که می رفتی ،

                                    مهتاب سفر کرد .

مهسا یوسفی

ناگهان دیدم که دور افتاده ام از همرهانم
مانده با چشمان من دودی به جای دودمانم

ناگهان آشفت کابوسی مرا از خواب کهفی
دیدم  آ..و..خ  قرنها راه است از من تا زمانم

ناشناسی در عبور از سرزمین بی نشانی
گرچه ویران خاکش اما آشنا با خشت جانم

ها ... شناسم این همان شهر است شهر کودکی ها
خود شکستم تک چراغ روشنش را با کمانم

می شناسم این خیابان ها و این پس کوچه ها را
بارها این دوستان بستند ره بر دشمنانم

آن بهاری باغها و این زمستانی بیابان
ز آسمان می پرسم آخر من کجای این جهانم ؟

سوز سردی می کشد شلاق و می چرخاند و من
درد را حس می کنم در بند بند استخوانم

می نشینم از زمین سرزمین بی گناهم
مشت خاکی روی زخم خونفشانم می فشانم

خیره بر خاکم که می بینم ز کرات زخمهایم
می شکوفد سرخ گلهایی شبیه دوستانم

می زنم لبخند و برمیخیزم از خاک و بدینسان
می شود آغاز فصل دیگری از داستانم

محمدعلی بهمنی

خسته‌ام

از زمین و از زمان !

مرا ،

۷ ِ کوچکی بکش ،

                        در آسمان ...

مژگان عباسلو

 تو آسمون زندگیم ، ستاره بوده بی شمار
            اما شبای بی کسیم یکی نمونده موندگار
                                                یکی نمونده از هزار

ستاره های گمشده ، هر شبِ من هزار هزار
             اما همیشگی تویی ، ستاره ی دنباله دار
                                                یکی نمونده از هزار

ای آخرین ، تنهاترین ، ‌آواره ی عاشق
            هر شب عمرم همراه با من ، ستاره ی عاشق

ستاره های گمشده ، هر شبِ من هزار هزار
             اما همیشگی تویی ، ستاره ی دنباله دار
                                                یکی نمونده از هزار

ای تو ، آشنای ناشناسم
            ای مرهم دست تو لباسم
                        دیوار شبم شکسته از تو
                                     از ظلمت شب نمی هراسم

انگار که زاده شده با من
            عشقی که من از تو می شناسم
                                    انگار که زاده شده با من
                                                 عشقی که من از تو می شناسم

ای آخرین تنهاتریم آواره ی عاشق
            هر شب عمرم همراه با من ، ستاره ی عاشق

تو بودی و هستی هنوز
            سهم من از این روزگار
                         با شب من فقط تویی
                                    ستاره ی دنباله دار
                                                با شب من فقط تویی

اردلان سرفراز

من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغـــاز عالــم تو را دوست دارم

چه شب ها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم نم ؛ تـــــو را دوست دارم

نه خطی ، نه خالی ! نه خواب و خیالی  !

من ای حس مبهــــم تــــو را دوست دارم

سلامی صمیمی تر از غـم ندیدم

به اندازه ی غم تو را دوست دارم

بیــــا تا صدا از دل سنگ خیــــزد

بگوییم با هم : تو را دوست دارم

جهان یک دهان شد هم آواز با ما  :

تو را دوست دارم ، تو را دوست دارم

قیصر امین پور