پرندگان پشت
بام را دوست دارم
دانه‌هایی را که هر روز برایشان می‌ریزم
در میان آن‌ها
یک پرنده‌ی بی‌معرفت هست
که میدانم روزی به آسمان خواهد رفت
و برنمی گردد .
من او را بیشتر دوست دارم
گروس عبدالملکیان
جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
جای پَر زدن نداشتیم ، ولی آسمونی بودیم ابر و بارونو می دیدیم ، اما دنیامون قفس بود چشم به دوردستا نداشتیم ، همینم واسه ما بس بود اما یک روز اونایی که ما رو با هم دوست نداشتن تو رو پَر دادن و جاتَم ، یه دونه آینه گذاشتن منِ خوش باورِ ساده فکر می کردم رو به رومی گاهی اشتباه می کردم ، من کدومم تو کدومی با تو زندگی می کردم قفسِ تَنگ و سیاهو عشق تو از خاطرم برد ، عشقِ پَر زدن تا ماهو اما یک روز بادِ وحشی رویاهامو با خودش برد قفس افتاد و شکست و آینه افتاد و ترَک خورد تازه فهمیدم دروغ بود دنیایی که ساخته بودم دردم از اینه که عمری خودمو نشناخته بودم تو تو آسمونا بودی با پرنده های آزاد منِ تن خسته رو حتی یه دفعه یادت نیفتاد
حالا این قفس شکسته راهِ آسمون شده باز اما تو قفس نشستم دیگه یادم رفته پرواز شایان جعفرنژاد  دانلود آهنگ با صدای سیاوش قمیشیسلام. حال همه ی ما خوب است. ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی سبب میگویند. طوری از کنار زندگی میگذرم که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد و نه این دل ناماندگار بی درمان... میدانم همیشه حیات آنجا پر از هوای تازه ی باز نیامدن است اما تو لااقل حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی ببین انعکاس تبسم رویا شبیه شمایل شقایق نیست؟ خانه ای خریده ام بی پرده، بی پنجره، بی در، بی دیوار هی بخند بی پرده بگویمت چیزی نمانده است من چهل ساله خواهم شد فردا را به فال نیک خواهم گرفت دارد همین لحظه یک فوج کبوتر سفید از فراز کوچه ما میگذرد باد بوی نامهای کسان من میدهد یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری؟ بی حرفی از ابهام و آینه ، از نو برایت مینویسم اما تو باور نکن. سید علی صالحی
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |