عشقت یک ساعت 

به ساعات شبانه روز اضافه کرد ؛

ساعت بیست و پنج

عشقت یک روز

 به روزهای هفته افزود

                        هشت شنبه

عشقت یک ماه

 به ماه های سال اضافه کرد

ماه سیزدهم

عشقت یک فصل

 به فصول سال افزود

فصل پنجم  ...

بدین سان عشق ات

 به من روزگاری بخشیده است

که یک ساعت و یک روز و یک ماه و یک فصل 

از زندگی تمام عشاق جهان اضافه تر دارد  ...

 شیرکو بیکس | ترجمه بابک زمانی

برای صبح شدن

نه به خورشید نیاز است

نه خنده های باد  …

چشم هایت را که باز کنی ،

موهایت که پریشان بشود ،

زندگی عاشقانه طلوع خواهد کرد ...!

مینا آقازاده

همانگونه که

نخستین نگاه چشمان یار

 مانند دانه ای در دل آدمی کاشته می شود

و نخستین بوسه ،

شکوفه ای است بر شاخه درخت زندگی ؛

پیوند عاشق و معشوق نیز نخستین گل آن دانه است

جبران خلیل جبران

همه چیز از آنجایی خراب می شود

که به خیالت تمام جان و روحش را بدست آورده ای ،

که حالا دیگر او برای توست ،

که حالا اگر

یک روز نباشی یا باشی ،

 فرقی ندارد ، او هست ،

که اگر نگویی دوستت دارم ،

 او می فهمد که دوستش داری ،

که اگر با بوسه

در آغوش اش نگیری ، 

فرقی نمی کند .

اشتباه است ، اشتباه .

آمدن رسم خودش را دارد

دل می بری ،

دل می دهی ،

اما ماندن ...

امان از این ماندن

که به پای خیلی ها نماند ،

که به تن خیلی ها نرفت .

ماندن یعنی بوسه های هر روزه ،

یعنی تـــو نباشی ،

من دستم به زندگی نمی رود ،

یعنی دلتنگی های مدام .

ماندن شیرین و فرهاد و لیلی و که و که و که نمی خواهد

ماندن یک من و یک تو ی ساده می خواهد ،

یک غرور فراموش شده .

مانده یک دل ساده می خواهد .

عادل دانتیسم

وارد زندگیت می شوند

برای شب هات قصّه

برای قصه ها شهرزاد می شوند

جزئی از لحظه ها

دلیل خنده ها

شریک بغض های تو می شوند

بعد یک روز صبح

به طرز وحشتناکی کشف میکنی

که دیگر هیچ جا نیستند

جز در شعر های تـــو

شعرهایی که

 به طرز غمگینی

هیچکس نمی خواند ، جز خودت

{ بیهوده ترین انتظاری که

 از آشنایی های عقیم مانده ی امروزه

 می توان داشت ، به ثمر رسیدن یک رابطه است }

نیکی  فیروزکوهی

آدم ها هیچ وقت برای مان تمام نمی شوند

آن هایی كه می روند

مانند آن هایی كه مانده اند

هر روز از روزنه ی ریز كوچكی درون مان را دید می زنند ...

درون ما پر از

 آدم های نصفه نیمه ی ناتمام است

كه خورده حساب های صاف نشده با ما دارند

آن هایی كه دل شان را شكسته ایم ،

 آن هایی كه دل مان را شكسته اند

...

همه ی آن ها همیشه

در سیر و آبادی و خرابی لحظه لحظه های زندگی مان دست دارند

به سان اشباحی كه

 گاهی بی هوا می آیند اما هرگز بی هوا نمی روند

همواره روبروی مان نشسته اند و سایه انداخته اند در آینه  ...

 مریم رحیمی