دست سردم

            از چه می‌لرزی

پنجره را ببند

            مداد را بردار

دوباره شعرهای عاشقانه بنویس !!!

نه ...

این زمستان

 از پنجره نیامده‌ است . ..

شهاب مقربین

به خورشید اگر رسیدی ...

برای دلشوره هایم ، یک بغل آرامش

            برای جراحتهایم ، یک بهار مرهم بهار

                        برای سکوت خانه ، یک پنجره قناری بفرست !

به کوچه های نور می روی ؛

            به خورشید اگر رسیدی ...

برای غروبهای دلگیرم ،

            یک خورشید طلوع بفرست !

رضا کاظمی

سلام علاقه جان ؛

فصلی ورق خورد

            اینهم از زمستان

زمین به دور خورشید می چرخد ،

             من به مهر به دور تو می گردم

کجا مانده ای بیا  ...

نه این که سردم باشد ، نه ...   !

هیمه ی خیال تو همیشه روشن است

             و اجاق دوستت دارم همیشه گرم . ..

من با دست های تو

 شادترین فصل سرما را می سازم

و با دستمالی سبز ،

چشم های خیس پنجره را پاک می کنم

آواز می خوانم ...

 از تو می گویم ، مهربانم

برای گنجشک هایی که هی بهانه می گیرند

علاقه قشنگم

راه دور است و هوای

            این روزهای روزگار ، بس سرد

زودتر بیا

تو که باشی ،

هیچ زمستانی حریف بهار خانه نخواهد بود . ..

کافیست لبخند بزنی

            تا آب شوند تمام یخ ها

                        دنیا مست کند ، عاشق شود

هوا باز هم پر شود

 از بوی سیب و سلامی تازه

من کیف کنم

و جسارتم گل دهد 

تا بگویمت : دوستت دارم

                        تا همیشه ی هنوز ...

 افشین صالحی

بعد رفتنت

نه آغوش پنجره

  اشتیاقی به صبح دارد

نه خلوت شب 

میلی به ماه و ستاره ...

من مانده ام و پرده های آرام

            این اتاق تیره و تارهای عنكبوت ...

اینجا

احتمال زندگی كم است

بر نگرد !

سارا شاهدی