ماهی ها

 نه گریه می کنند ،

             نه قهر و نه اعتراض .

تنها که می شوند ،

            قید دریا را می زنند

و تمام مسیر رودخانه را

 تا اولین قرار عاشقی شان

                         برعکس شنا می کنند ...

بهرنگ قاسمی

برای ماهی

با سه ثانیه حافظه

            تنگ و دریا یكی ست !

دست من و شما درد نكند 

كه دلِ تنگ آدم ها را

            با یك عمر حافظه

                        توی تنگ می اندازیم

و برای ماهی ها

            دل می سوزانیم !

مهدیه لطیفی

اینجا در قلب من ...

حد و مرزی برای حضور تو نیست

به من نگو که

چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم

مگر ماهی بیرون از آب می تواند نفس بکشد

مگر می شود هوا را

 از زندگیم برداری و من زنده بمانم

بگو معنی تمرین چیست ؟

بریدن از چه چیز را تمرین کنم ؟

بریدن از خودم را ؟

مگر همیشه نگفتم

             که تو هم پاره ای از تن منی  …

از من نپرس که اشک هایم را

            برای چه به پروانه ها هدیه می دهم

                        همه می دانند که دوری تو روحم را می آزارد

تو خود پروانه ها را به من سپردی

             که میهمان لحظه های بی کسی ام باشند

نگاهت را

 از چشمم برندار

             مرا از من نگیر  …

هوای سرد اینجا رو دوست ندارم

مرا عاشقانه در آغوش بگیر

                         که سخت تنهایم ...

محمد رحیمی

ماهی که به جادوی نگاه تو اسیرم 

یک دم بنشین با من و غم های اخیرم 

چون آهوی دل خسته ی جنگل زده ای که 

با پای خودش آمده در پنجه ی شیرم 

فرقی نکند مقصد من چیست ، به هر حال 

هرجا که بخواهم بروم باز مسیرم ....

رد می شود از کوچه ی بن بست تو ، آنگاه 

بیست و سه دقیقه لب آن پنجره خیره م

تا شب همه شب خواب به چشمم بنشانم

تا پر شود از حسّ حضور تو ضمیرم

باید « تو» بگویی شبت آرام عزیزم

تا با نفس گرم تو آرام بگیرم 

یک لحظه اگر تلخ شود طعم نگاهت 

بر کرده و ناکرده ی خود عذر پذیرم 

من آتش مردادم و تو غیرت تیری 

من زاده ی مرداد ولی عاشق تیرم

معشوق جفا پیشه ی بی رحم دل آزار  !

زانو زدنم پیش تو بس نیست ؟ بمیرم ؟؟

 نفیسه سادات موسوی

چقدر دوست داشتن تو خوب است

دوست داشتن تو 

ماهی قرمز هیچ سفره هفت سینی نیست

دوست داشتن تو

            عین ساعت تحویل سال است

                                     همیشه منتظرش مانده ایم

دوست داشتن تو 

            عیدی اول فروردین است

کاش همیشه عید بود

            کاش همیشه تو را عیدی می گرفتم

تو را دوست دارم

زمین از چرخیدن می ماند

و خورشید فراموش می کند که باید غروب کند

تو را دوست دارم

سیب ها همه ی فصل ها

             به شکوفه می نشینند

                        چلچله ها کوچ نمی کنند

وقتی تو را دوست دارم

            دختر کوچک آسمانم هنوز

فخری برزنده

و یک روز فهمیدیم "عزیزم"

نام کوچک هیچ‌کداممان نیست

            و شام خوردن زیر نور شمع

                        چشم‌هایمان را کم‌سو می‌کند

سقف

بهانۀ مشترکی بود

که باید از هم می‌گرفتیم

و تاریکی موّاج خانه را ، به عدالت

                        به دو نیم می‌کردیم ؛

نیمی با ماهیان قرمز مصنوعی

            نیمی با سنگریزه‌ها و صدف‌ها

                        و موج‌های کوچک مصنوعی

ما دو حباب کنار هم بودیم

که می‌ترسیدیم هنگام یکی شدن

            نفهمیم کداممان نابود شده‌ست .

لیلا کردبچه