جهان برای من

             با میلاد تـــو آغاز شده

و برگهای تقویم

تنها دیوارهایی فرضی است

            که فاصله را یادآوری می کنند

تا باور کنیم بی آغوش ،

            عشق افسانه ای بیش نیست

اما حالا که 

دوباره میلاد توست ،

          بیا با هم دیوانگی کنیم

مثلاً من ماه را جای تو می بوسم

و تو با قاصدکی برای چشمانم لبخند بفرست

            بعد با هم به ریش تقویم و دیوارهایش می خندیم

تنها خدا می داند

هر بار که می خندی

            دیوارها ، کابوس آوار می بینند ...

گیلدا ایازی

ماه بانوی جزیره ! دلبری را بیخیال

 دامن گلدار رقص بندری را بیخیال

 من حواسم هست که دیوانه ات باشم مدام

 مو پریشان تر نکن ، یادآوری را بیخیال

می زنم پارو میان موج های نیلی ات

 ناخدا ! آن بادبان روسری را بیخیال

 چشم الماس زمرد پیکر یاقوت لب!

نقشه ی گنجی خودت ، نقش پری را بیخیال

 پیش باید رفت در دریای مواج تنت

 نه ! نینداز آن پلاک لنگری را بیخیال

 تفرقه ایجاد خواهد کرد آخر این شکاف

 خط بین سینه های مرمری را بیخیال

 دور انگشت تو می چرخم به هر سو خواستی

 آن سکان حلقه ی انگشتری را بیخیال

 دل ببر از من به هر اندازه میخواهی ولی

 دزد دریایی من ! غارتگری را بیخیال

 با نگاهت تا ابد تنها مرا آتش بزن

 آسمان خسته ی خاکستری را بیخیال

 چون صدف ، وا مانده آغوشم به مروارید تو

 مال من شو بعد از این و دیگری را بیخیال

شهراد میدری

ماه من !

نشانی قلبت را

             هرگز از یاد نبرده ام

فرسنگ ها هم که دور باشی

هوایت که به سرم بزند

            می نشانمت کنار رویا هایم

دست های دلواپسم را

            قفل می کنم به بودنت

تـــو

همان جان منی

که گاهی می رسی به لب هایم ...

تـــو ماهی !

صورتم را

به صورتت می‌چسبانم !

کامل که شدیم

            آب بالا می‌آید و

                        ما غرق می‌شویم ...

ساناز واحدی

ما چون دو دریچه ، رو به روی هم 

                                    آگاه ز هر بگو مگوی هم

هر روز سلام و پرسش و خنده 

                         هر روز قرار روز آینده
 
عمر آینه ی بهشت ، اما ... آه 

                        بیش از شب و روز تیره و دی کوتاه

 کنون دل من شکسته و خسته ست 

                         زیرا یکی از دریچه ها بسته ست
 
نه مهر فسون ، نه ماه جادو کرد 

                        نفرین به سفر ، که هر چه کرد او کرد

مهدی اخوان ثالث

یک شب که

هزار شب نمی شود  ...

گره بزن

سیاهی موهایت را

            به سیاهی شب

ماهم شو  ...

رسول عظیمی

+ هنوز می پرستمت

                هنوز ماه من تـــویی

هنوز مومنم ببین

                تنها گناه من تویی 

   روزبه بمانی