بانوی لحظه ی تحویل سال هام

بانوی از تو محول همه ی احوال هام

بانوی مه گرفته ، بانوی ماه

بانوی در شب تنهایی ام پناه

بانوی با تو شبم روز می شود

بانوی ترس های کودکی ام با تو می رود

بانوی کودکی ام عاشق تو بود

بانوی چارشنبه های پُر از انفجار و دود

بانوی من همیشه تو را خواب دیده ام

بانوی مثل تو هرگز ندیده ام

بانوی شعرهای من از تو شکوفه داد

بانوی بوی تو افتاده دست باد ،

بانو ! بهار من تویی  ...

 کامران رسول زاده

دلم می خواست

وقتی می آمدی خواب باشی

بعد من در چشم هایت نگاه می کردم

                                     و خودم را می دیدم

می خواستم وقتی بیایی هوا خوب باشد

شب اگر بود ماه داشته باشد

و روز اگر بود ،

روزیش هم ، همراه خودش بود

                        و آفتابش ناز تابیده بود

وقتی می آمدی دلم می خواست

                        بهار شده باشد یا پاییز یا زمستان یا  ...

هر چی ...!

    وقتی می آمدی

            دلم می خواست بیایی  ...

افشین صالحی

در نظربازی ما بی خبران حیرانند

من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی

عشق داند که در این دایره سرگردانند

جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست

ماه و خورشید همین آینه می گردانند

عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا

ما همه بنده و این قوم خداوندانند

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم

آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند

وصل خورشید به شبپره اعمی نرسد

که در آن آینه صاحب نظران حیرانند

لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ

عشقبازان چنین مستحق هجرانند

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار

ور نه مستوری و مستی همه کس نتوانند

گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد

عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند

زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد

دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند

گر شوند آگه از اندیشه ما مغبچگان

بعد از این خرقه صوفی به گرو نستانند

حافظ

آرزوهایت بلند بود

            دست‌های من کوتاه

تو

نردبان خواسته بودی

                   من صندلی بودم

با این همه

            فراموشم مکن  ...

وقتی بر صندلی

        فرسوده‌ات نشسته‌ای

                        و به ماه فکر می‌کنی

حافظ موسوی

از ستاره ها

             دورتر نمی روم

                        تو همین جا منتظر باش

به گنجشک ها گفته ام

هوای دلتنگی ات را داشته باشند

                                    تا من برگردم ...

جایی میان

    همین ستاره ها

                چمشه ای ست

                        پوشیده از علف های نقره ای

مگر تو نمی خواستی

                        زیر نور ماه بنشینی

و درخت ها و گربه ها و

 شیروانی های نقره ای را تماشا کنی ؟

ماه از آب همین چشمه نوشیده است

                                    که این همه مهتابی ست

            کنار پنجره منتظرم باش !

حافظ موسوی