رفتن که بهانه نمی خواهد ،

یک چمدان می خواهد

 از دلخوری هاى تلنبار شده و

            گاهى حتى دلخوشی هاى انکار شده ...

رفتن که بهانه نمی خواهد ،

            وقتى نخواهى بمانى ،

                            با چمدان که هیچ ،

                                     بى چمدان هم می روى !

ماندن ...

ماندن اما بهانه مى خواهد ،

دستى گرم ، نگاهى مهربان ، دروغ هاى دوست داشتنى ،

دوستت دارم هایى که مى شنوى اما باور نمى کنى ،

یک فنجان چاى ، بوى عود ، یک آهنگ مشترک ، خاطرات تلخ و شیرین ...

وقتى بخواهى بمانى ، 

حتى اگر چمدانت پر از دلخورى باشد

                  خالى اش مى کنى و باز هم می مانى ...

می مانى ...

و وقتى بخواهى بمانى

            نم باران را رگبار مى بینى

                        و بهانه اش مى کنى براى نرفتنت !

آرى ...

آمدن دلیل مى خواهد

ماندن بهانه ...

            و رفتن هیچکدام !

فروغ فرخزاد

از تو دور شدم

            مثل ابر از دریا

                        اما هرجا رفتم ، باریدم ...

 رسول یونان

از آسمانم ماتم ببارد

هراس بی تو ماندنم ادامه دارد

نمی نویسم ترانه بی تو

چگونه پرکشد خیال واژه بی تو

به لب رسیده جان کجایی

کجایی ، که برده طاقتم جدایی

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که بی مه تو من

هوای پر زدن ندارم

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که در ره تو من

نفس بریده در گذارم

مگر ندانی چو از تو دورم

بیراه ای خموش و تار، بی عبورم

نمی توانم دگر برویم

که من اسیر این خزان تو به تو یم

به لب رسیده جان کجایی

کجایی ، رهی نمانده تا رهایی

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که بی مه تو من

هوای پر زدن ندارم

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که در ره تو من

نفس بریده در گذارم

احسان حائری

تنهایی

مثل باران پاییزی

وسوسه ی قدم زدن است در خیابان ... ؛

که می‌روی ...

             و باز می‌‌گردی ...

و تازه می‌فهمی ؛

             خیس شده‌ای ...

                        تا مغز استخوان هات !

رضا کاظمی

هی‌ دختر باران  !

زیاد این دست و آن دست نکن  !

            بترس از دلی‌ که دارد پرپر می شود  !


برای من

هیچ قراری نمانده هست  ...

بگو

   کجای آغوش

             قرار بگذاریم ؟!

بگو تا ...

 عاشقانه‌‌هایم را

            بر اندام آب بسایم

می خواهم

 تمام دلتنگی‌‌هایم را

            قربانی زلالی رویت کنم  ...!!

بهرنگ قاسمی

در خیالات خودم ... در زیر بارانی که نیست ...

میرسم با تو به خانه از خیابانی که نیست

مینشینی روبه رویم خستگی در میکنی

چای میریزم برایت توی فنجانی که نیست

باز میخندی ومیپرسی که حالت بهتر است

باز میخندم که خیلی گرچه میدانی که نیست

شعرمیخوانم برایت واژه ها گل میکند

یاس و مریم میگذارم توی گلدانی که نیست

چشم میدوزم به چشمت میشود آیا کمی

دستهایم را بگیری بین دستانی که نیست؟

 وقت رفتن میشود با بغض میگویم نرو

پشت پایت اشک میریزم در ایوانی که نیست

میروی وخانه لبریز از نبودت میشود

باز تنها میشوم با یاد مهمانی که نیست

رفته ای و بعد تو این کار هر روز من است

باور اینکه نباشی کار آسانی که نیست  ...

   دانلود دکلمه با صدای آرمان