یلدا

زنى ست كه

موهاش را تا كمر بلند كرده

ایستاده روبروى خودش

            و خطّ چشم مى كشد

زنى كه دستش

بوى سیب و آیینه گرفته

            لبش رنگ انار دندان خورده ...
           

كه لباس شبش حریر بى حریمى ست

كه مرد خواب هاى شبانه اش را به آن مى پیچد

یلدا

طولانى ترین گریه ى مردى ست

كه خواب نمى بیند ، كه تا كمر خم شده

            از وقتى زنش موهایش را كوتاه كرده و رفته ...

زنى كه خطّ چشمش ریخته

            بس كه وقت رفتن گریه كرده ...

یلدا

همین نبودن زنى ست

كه موهایش ، كمر مردى را خم كرده ...

كامران رسول زاده

این بار تو آتش شده ای ؛ پنبه من اما

آلوده مکن ساحت دامن به من اما


این فلسفه ی ساده ی عشق است که بخشید

سیبی به تو و حسرت چیدن به من اما


انداخته در گردش تقدیر دلم را

یک سینه نداده است از آهن به من اما


دور از منی آن گونه که این برکه از آن ماه

نزدیک تری از رگ گردن به من اما


از خرمن بر شانه رهایت نرسیده است

اندازه ی یک دانه ی ارزن به من اما


تا ملک فنا بیشتر از چند قدم نیست

با این همه امشب بده مأمن به من اما

 علیرضا بدیع

سیبی که

 در نگاه تو می چرخد

                        آدم را وسوسه می کند

بیا از این جهنم فرار کنیم !

اندازۀ همین یکی دو سطر فرصت داریم

                        از تیررس نگاه این فرشته ها که دور شویم

بهشت که نه ...

نیمکتی را نشان تو خواهم داد

 که مثل یک گناه تازه وسوسه انگیز است.

                         حیف است سیب را نچیده بمیریم  ...

حافظ موسوی

" آدم " اگر بودم 

به هوای چیدن

سیب سرخ لب هایت 

و پرسه بین گندم زار طلایی موهایت 

            بی درنگ می فروختم بهشتم را ...

                                    هبوطی در کار نیست ...

آدم هم نباشم ، از نسل آدمم

            چه کسی می تواند انکار کند 

                        نقطه ضعف های ارثی ام را ؟ 

                                     وسوسه ی سیب و گندم را ؟ 

نگاهم که می کنی ...

            لبخند که می زنم ...

                نفس که می کشیم در هوای هم ...

فراموشم می شود

داستان آدم و بهشت را ...

                        و تاریخ تکرار می شود

نفیسه سادات موسوی

چقدر دوست داشتن تو خوب است

دوست داشتن تو 

ماهی قرمز هیچ سفره هفت سینی نیست

دوست داشتن تو

            عین ساعت تحویل سال است

                                     همیشه منتظرش مانده ایم

دوست داشتن تو 

            عیدی اول فروردین است

کاش همیشه عید بود

            کاش همیشه تو را عیدی می گرفتم

تو را دوست دارم

زمین از چرخیدن می ماند

و خورشید فراموش می کند که باید غروب کند

تو را دوست دارم

سیب ها همه ی فصل ها

             به شکوفه می نشینند

                        چلچله ها کوچ نمی کنند

وقتی تو را دوست دارم

            دختر کوچک آسمانم هنوز

فخری برزنده

یک روز  از بهشتت دزدیده ایم یک سیب

عمری است در زمین ات هستیم تحت تعقیب

خوردیم در زمین ات این خاک تازه تاسیس

از پشت سر به شیطان ، از روبرو به ابلیس

از سکر نامت ای دوست با آن که مست بودیم

مارا ببخش یک عمر شیطان پرست بودیم

حالا در این جهنم این سرزمین مرده

تاوان آن گناه و آن سیب کرم خورده

باید میان این خاک ، در کوه و دشت و جنگل

عمری ثواب کرد و برگشت جای اول  ... !

سعید بیابانکی

بی هیچ اسمی می‌شه عاشق شد ... بی هیچ ردّی از خدا رو خاک
من سال‌ها عاشق شدم بی او ... یک حسِ بی تفسیر وحشتناک

من عاشق رفتار های تو ... این ترس بی‌اندازه از دینم
تو عاشق چیزی که پنهونه ... من عاشق چیزی که می‌بینم

بی هیچ اسمی می شه عاشق شد ... جادوی این دلدادگی کم نیست
تا سیب‌های کال بی ‌تابند ... حوّای من ! تقصیر آدم نیست

دور از تو افتادم ولی هر شب ... حس می‌کنم بسیار نزدیکی
خاموش شد فانوس من ای کاش ... عادت نمی‌کردم به تاریکی

بی هیچ اسمی می‌شه عاشق شد ... بی هیچ نامی از تو یا از من
بیدار کن این ترس پنهونُ ... این عادت هر روزه رو بشکن

عبدالجبار کاکایی