صبح جمعه كه بیاید

از خواب بیدار شوم

تو نشسته باشی

تماشایم كنی و بگویی :

جانم

صبح جمعه ات بخیر ...

شاید این یک معجزه باشد

و تـــو

   پیامبر آرامش

          دل افروخته ی من ...

محمد سیمری

حالم بد است مثل زمانی که نیستی

دردا که تو همیشه همانی که نیستی

وقتی که مانده ای نگرانی که مانده ای

وقتی که نیستی نگرانی که نیستی

عاشق که می شوی نگران خودت نباش

عشق آنچه هستی است نه آنی که نیستی

با عشق هر کجا بروی حیّ و حاضری

در بند این خیال نمانی که نیستی

تا چند من غزل بنویسم که هستی و 

تو با دلی گرفته بخوانی که نیستی

من بی تو در غریب ترین شهر عالمم

بی من تو در کجای جهانی که نیستی؟

غلامرضا طریقی

آدمها فکر می کنند

بعد از رفتنشان باید مانند

صندوق پستی زنگ زده و باران خورده

 درست در نقطه ای که رهایت کرده اند

 تا ابد منتظر پیغامشان بمانی،

اما نه ،

همیشه اینطور نیست

آدمها دل دارند ، پا دارند

بند دلشان که پاره شود ،

بند کفشهایشان را

            محکم می کنند و می روند

دوست داشتن فصل دارد

دوست داشتن زمان دارد

کدام باغی را دیده ای

زمستان که می شود لباسی از شکوفه بپوشد ؟

کدام مسافری را دیده ای

       که چمدان به دست سالها

 در ایستگاهی متروکه چشم به ریلها بدوزد ؟

تو دیر به سراغم آمدی

تو دیر برآورده شدی ،  آرزوی کوچک من !

          مثل برآورده شدن آرزوی کودکی ام در بزرگسالی

دوست داشتن ات

 دیگر به کارم نمی آید

              دیگر اندازه ام نمی شود.

گفته بودم ، نه ؟

دوست داشتن فصل دارد

دوست داشتن زمان دارد

مهسا مجیدی پور

ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ؛

 ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﯼ ﺣﯿﺎﺕ ؛

 ﺑﺨﺎﺭ ﮔﺮﻡ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ !

ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ :

ﺁﻫﺎﯼ ﻓﻼﻧﯽ، ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﻟﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ؟

            ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ ؟ ﭼﺮﺍﻏﺶ ﻧﻮﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻨﻮﺯ ؟

تک تک لحظه ها را زندگی کنیم ،

 آنطور که اگر فردایی نبود راضی باشیم

محمود دولت آبادی

رفته بودی !

خواستم یادت را

بی آنکه کسی بفهد

در دل پنهان کنم ...

نمی دانستم

قبرهای بدون سنگ

مساحت بیشتری را

غمگین می کنند

محسن حسینخانی

گاهی چه بی گناه ، دلت پیر میشود

اینجا همان دمی است که زود دیر میشود

گاهی به رغم تشنگی عشق ، عاقبت

با حسرتی فقط ، عطشت سیر میشود 

گاهی همان دو چشم که رامت نموده بود

بی رحم چون کمان کمانگیر میشود

گاهی همان گلی که به دل پروراندی اش

خارش به سینه ات چه نفس گیر میشود

گاهی که آرزوست بغل سازی اش به مهر

تنها سراب اوست که تصویر میشود

گاهی نیایش ات که فقط بهر وصل بود

چون نیست قسمتت ، به دلت تیر میشود

گاهی صدای بارش باران که دلرباست

با چتر تک سواره چه دلگیر میشود

گاهی که ضرب و جمع به راهی نمی رسد

من کم شوم ز یار ، چه تفسیر میشود

گاهی مسیر عشق ، ز پیکار عقل و دل

از تیزی و خطر ، چو شمشیر میشود

گاهی که منطقت ندهد پاسخت به دل

باید نشست و دید ، چه تقدیر میشود

 قیصر امین پور

توقع زیادی نیست

تنها یک "دوستت دارم" ساده

            که گاهی اگر دلم گرفت ،

                                     به کسی بگویم  ...

کسی که

نه نام کوچکش مهم است

             و نه رنگ چشمهایش  ...

فقط بهانه ای ست

برای گفتن یک دوستت دارم ساده

             که سالهاست به کسی نگفته ام  !

نیلوفر لاری پور