فعالیت‌های هسته‌ای ایران و قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (قسمت دوم)

ج) با در نظر گرفتن توام با قدردانی گزارش ۱۰ نوامبر مدیرکل آژانس در باره اجرای پادمان‌های هسته‌ای در ایران،

  د) با قدردانی از مدیر کل و دبیرخانه برای تلاش‌های حرفه‌ای و بی‌طرفانه خود جهت اجرای قرارداد پادمان‌های هسته‌ای با ایران و برای حل و فصل کلیه مسائل باقیمانده در رابطه با پادمان هسته‌ای در ایران که در چارچوب انجام ماموریت‌های آژانس و مفاد قطعنامه مورخ ۱۲ سپتامبر شورای حکام انجام داده‌اند،

  ه) با در نظر گرفتن نامه (مورخ ۲۰ اکتبر) آقازاده، معاون رئیس‌جمهوری اسلامی ایران که وی طی آن تصمیم کشور خویش مبنی بر ارائه تصویری کامل از فعالیت‌های هسته‌ای خود و اجرای سیاست همکاری و شفافیت کامل را مجددا مورد تاکید قرار داد،

  و) با در نظر داشتن توام با نگرانی شدید آن که بر اساس بند ۴۸ از گزارش مدیر کل، ایران در موارد متعدد و طی مدتی طولانی نسبت به انجام تعهدات خود در قبال توافقنامه پادمان های هسته‌ای مبنی بر ارائه گزاش درباره مواد هسته‌ای و بازفرآوری و استفاده آنها و همچنین اعلام تاسیساتی که این مواد در آنجا بازفرآوری و انبار شده‌اند کوتاهی کرده است،

  ز) به‌ویژه با در نظر داشتن توام با شدیدترین نگرانی که ایران در تاسیسات اعلام نشده و بدون وجود پادمان‌های هسته‌ای به غنی‌سازی اورانیوم و جدا کردن پلوتونیوم پرداخته است،

  ح) همچنین با در نظر داشتن توام با همان اندازه نگرانی که یک نوع پنهان‌کاری در گذشته وجود داشته که منجر به نقض‌های وظایف پادمانی (از سوی ایران) شده است و اطلاعات جدید فاش شده توسط ایران و گزارش شده از سوی مدیر کل حاوی نکات بسیار بیشتری می‌باشد که در تناقض با اطلاعات از قبل ارائه شده از سوی ایران است،

  ط) با در نظر گرفتن اظهارات افتتاحیه مدیرکل که وی در آن خاطرنشان کرد ایران همکاری فعالانه‌تر را با آژانس آغاز کرده و ضمانت‌هایی داده است که به سیاست افشای کامل پایبند باشد،

  ی) با مورد شناسائی قرار دادن این که ایران علاوه بر اتخاذ اقدامات اصلاحی، متعهد شده است در جریان بازرسی‌های آینده کلیه مواد هسته‌ای را برای راستی‌آزمایی ارائه دهد،

  ک) با تاکید بر این که ضروری است برای اعتمادسازی، همکاری و شفافیت کامل از سوی ایران تداوم داشته باشد به طوری‌که آژانس بتواند تمام مسائل باقیمانده را حل و فصل کند و با گذشت زمان ضمانت‌های خواسته شده از سوی کشورهای عضو را فراهم و حفظ نماید،

  ل) با رضایت توجه دارد که ایران خاطرنشان کرده است آماده امضای پروتکل الحاقی می‌باشد و تا پایان دوره لازم برای امضا و تصویب آن مطابق با مفاد پروتکل عمل خواهد کرد،

  م) با در نظر گفتن سخنرانی افتتاحیه مدیر کل که وی درآن گزارش داد ایران تصمیم گرفته است فعالیت‌های غنی‌سازی و بازفرآوری را به حالت تعلیق در آورد،

  ن) با تاکید بر این‌که تعلیق داوطلبانه کلیه فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی اورانیوم و فعالیت‌های بازفراوری از سوی ایران همچنان برای بازسازی اعتماد بین‌المللی از اهمیت کلیدی برخوردار می‌باشد،

  س) با شناسائی حق انکارناپذیر کشورها در توسعه و کاربرد عملی انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح‌جویانه، از جمله تولید نیروی برق، و با عنایت به نیازهای مناطق توسعه‌نیافته جهان،

  ع) با تاکید بر نیاز به پادمان‌های کارساز برای جلوگیری از استفاده از مواد هسته‌ای جهت اهداف منع شده و مغایر با توافقنامه‌های پادمان‌های هسته‌ای، و با تاکید بر اهمیت حیاتی پادمان‌های کارساز برای تسهیل همکاری در زمینه استفاده‌های صلح‌جویانه از انرژی هسته‌ای،

  1. استقبال می‌کند از پیشنهاد ایران برای افتتاح و همکاری فعال و واکنش مثبت نسبت به خواسته‌های مندرج در قطعنامه مورخ ۱۲ سپتامبر شورای حکام، و شورا تاکید دارد رای روند کار خود ضروری می‌داند اظهارنامه‌هایی که ایران تاکنون ارائه کرده است شامل تصویر صحیح، کامل و نهایی برنامه هسته‌ای ایران در گذشته و حال باشد تا از سوی آژانس مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد،
  2. قویا تقبیح می‌کند کوتاهی‌ها و نقض‌های گذشته ایران نسبت به تعهدات در پایبندی به مفاد توافقنامه پادمان‌ها که مدیر کل آن‌ها را گزارش کرده است، و مصرانه از ایران می‌خواهد از وظایف خود در قبال توافقنامه پادمان‌ها منطبق با متن و روح آن موکدا پیروی کند،
  3. در نظر می‌گیرد بیانیه مدیر کل آژانس را مبنی بر این‌که ایران اقدامات مشخصی به عمل آورده است که انجام آنها به عنوان اقداماتی اساسی و فوری مورد درخواست بند ۴ از قطعنامه ۱۲ سپتامبر شورای حکام بود،
  4. درخواست دارد که مدیر کل برای تصدیق صحیح و کامل بودن تمام اطلاعات ارائه شده از سوی ایران درباره فعالیت‌های هسته‌ای گذشته و کنونی خود و همچنین برای حل‌وفصل این‌گونه مسائل باقیمانده، تمامی گام‌های لازم را بردارد،
  5. تاکید می‌کند که بر اساس نظر مدیر کل برای دست یافتن به چنین هدفی، آژانس باید به‌ویژه دارای یک نظام قوی و کارآمد راستی‌آزمایی باشد و همچنین یک پروتکل الحاقی به همراه سیاست باز و کاملا شفاف از سوی ایران ضروری خواهد بود،
  6. مجددا تاکید دارد که همکاری فوری و کامل و نزدیک کلیه کشورهای ثالث با آژانس برای روشن شدن سوال های باقیمانده درباره برنامه هسته‌ای ایران بسیار اساسی می‌باشد،
  7. از ایران می‌خواهد با فوریت لازم کلیه تدابیر اصلاحی لازم را اتخاذ و تکمیل نماید، همکاری کامل را با آژانس برای اجرای تعهدات خود مبنی بر اعلام کلیه اطلاعات و اجازه دسترسی های نامحدود حفظ نماید و بدینسان گشودگی و شفافیتی را ارائه دهد که برای آژانس جهت تکمیل میزان چشمگیری از کارهای لازم به منظور تامین و حفظ ضمانت‌های خواسته شده از سوی کشورهای عضو ضروری می باشد،
  8. تصمیم می‌گیرد در صورت معلوم شدن کوتاهی‌های جدی بیشتر ایران در آینده، شورای حکام بلافاصله تشکیل جلسه خواهد داد تا با توجه به شرایط و راهنمایی‌های مدیر کل تمام انتخاب‌های ممکن را مطابق با اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و توافقنامه پادمان‌های هسته‌ای مورد بررسی قرار دهد،
  9. با رضایت توجه دارد که ایران تصمیم گرفته است پروتکل الحاقی به توافقنامه پادمان هسته‌ای خود را امضا کند، و مجددا تاکید دارد که حرکت سریع ایران به سمت تصویب پروتکل الحاقی و ادامه فعالیت تا آن زمان بر اساس مفاد پروتکل که شامل تهیه اظهارنامه‌های مربوطه در مهلت‌های زمانی مشخص شده می‌باشد حائز اهمیت است،
  10. استقبال می‌کند از تصمیم داوطلبانه ایران برای معلق کردن کلیه فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی و بازفرآوری، از ایران درخواست دارد به‌گونه‌ای کامل و قابل راستی‌آزمایی از آن تصمیم متابعت کند، و همچنین تصمیم مدیر کل را برای پذیرش دعوت ایران جهت راستی‌آزمایی اجرای آن تصمیم و ارائه متعاقب گزارش مورد پشتیبانی قرار می‌دهد،
  11. درخواست دارد مدیر کل تا اواسط فوریه گزارشی جامع درباره چگونگی اجرای این قطعنامه ارائه دهد تا در نشست مارس ـ آوریل شورای حکام و یا قبل از آن مورد بررسی قرار گیرد، و
  12. تصمیم دارد این مسئله را همچنان تحت نظر داشته باشد.

  با تصویب قطعنامه‌ی شورای حکام درباره‌ فعالیت‌های هسته‌ای ایران هیات نمایندگی ایران در آژانس با صدور یک بیانیه مطبوعاتی دیدگاه‌های خود را در این باره اعلام کرد.

  در این بیانیه با اشاره به این‌که نظر تمامی اعضای شورا رعایت شده آمده است:

  کوتاهی‌های ایران در گذشته به معنای عدم پایبندی نیست و موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران بدون ارجاع به شورای امنیت در چارچوب آژانس باقی می‌ماند ... ایران تمامی جنبه‌های برنامه‌های هسته‌ای‌اش را به‌طور کامل گزارش کرده است و قطعنامه امروز با تفکیک آنچه در گذشته اتفاق افتاده با زمان حال، برگ جدیدی برای همکاری‌های فعالانه و شفاف از سوی ایران گشوده است ... ایران با انجام تمامی اقدامات لازمه حس مسئولیت خود را ثابت کرده و به تعهدات خود برای همکاری با آژانس پایبند است ... برنامه‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران صلح‌آمیز بوده و صلح‌آمیز هم باقی خواهد ماند.

  محمد البرادعی، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز با شرکت در یک کنفرانس خبری پس از نشست روز چهارشنبه حکام با اشاره به مطالب فوق افزود:

  «ما یک تصمیم دسته‌جمعی گرفتیم؛ تصمیمی‌که مربوط به مقامات ایرانی است و از همگان می‌خواهیم که این ماموریت را تکمیل کنند، کار ما در ایران یک کار مهم است و باید تدابیری زیادی بیندیشیم که در آن ثابت شود، فعالیت‌های هسته‌ای ایران مسالمت‌آمیز هستند.

  البرادعی بیان داشت: معتقدیم که ما در کارمان موفق شدیم و این به دلیل همکاری ایران بوده است، باید اطمینان دهیم که ایران توانسته است با همکاری خوبش با جامعه‌ جهانی،صفحه جدیدی از روابط را باز کند.

نوشته شده در تاریخ سه شنبه 24 آذر 1388    | توسط: علی خدامرادی    | طبقه بندی: انرژی هسته ای ایران،     | نظرات()

فعالیت‌های هسته‌ای ایران و قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (قسمت اول)

 

فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و تصمیمات شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در این خصوص، در دو ماهه اخیر در صدر اخبار رسانه‌های جهان قرار گرفته بود که جلسه ۲۶ نوامبر شورای حکام در وین، مرکز آژانس بین‌المللی اتمی، تا حدودی تکلیف فعالیت‌های صلح‌آمیز جمهوری اسلامی را روشن نمود و با عدم ارجاع این پرونده به شورای امنیت سازمان ملل، به تعلیق غنی‌سازی اورانیوم در ایران رضایت داد. آنچه در پی می‌آید گزارشی است از جلسه ۲۶ نوامبر شورای حکام که درخصوص جمهوری اسلامی تصمیماتی را اتخاذ نمود.

 

  • آخرین نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سال ۲۰۰۳ میلادی که روز ۲۰ نوامبر آغاز شده بود، در پی تصویب قطعنامه‌ای در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران، بعداز ظهر روز چهارشنبه (۲۶ نوامبر) به کار خود خاتمه داد.
  • بعد از یک هفته بررسی و گفت‌وگو میان اعضای بانفوذ و مهم شورای حکام (آمریکا ـ اروپا ـ ژاپن ـ کانادا و ...) و همچنین ‌گمانه‌زنی‌های رسانه‌ها و آژانس‌های خبری در خصوص تصمیم نهایی اعضای آژانس بین‌المللی اتمی و درحالی‌که بسیاری از تحلیل‌گران مسائل سیاسی، تا قبل از تصویب این قطعنامه اعتقاد داشتند که با پافشاری آمریکا مبنی بر ارجاع پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی، تصمیم شورای حکام شدید خواهد بود، توافق آمریکا و اروپا در خصوص قطعنامه شورای حکام و تعدیل نظرات قبلی واشنگتن، بسیاری از تفاسیر و تحلیل‌ها را خنثی کرد.
  • رایزنی‌های حسن روحانی، دبیر شورای امنیت ملی ایران با اروپا، به‌ویژه آلمان، فرانسه و انگلیس از یک‌سو و از طرف دیگر گفت‌وگوهای پاول، وزیر امور خارجه آمریکا با همتاهای اروپایی خود، باعث شد تا روز چهارشنبه (۲۶ نوامبر) شورای حکام پرونده فعالیت‌های هسته‌ای ایران را به شورای امنیت ارجاع ندهد.
  • در حالی‌که بیشتر رسانه‌ها از مواضع تند آمریکا نسبت به ایران خبر می‌دادند روز دوشنبه (۲۵ نوامبر) ریچارد بوچر سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در نشست خبری روزانه خود گفت: امید زیادی وجود دارد که قطعنامه‌ای که از حمایت همه اعضا برخوردار باشد به تصویب برسد.
  • بوچر گفت: کالین پاول وزیر خارجه آخر هفته گذشته با محمد البرادعی مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و نیز وزیران خارجه سه کشور آلمان، فرانسه و انگلیس تلفنی گفت‌وگو کرده است.
  • سخنگوی وزارت خارجه آمریکا درباره ارجاع برنامه هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل گفت: این مسئله‌ای است که شورای حکام باید درباره آن تصمیم گیرد.
  • این در حالی بود که وزارت خارجه آمریکا هفته پیش صریحا خواستار ارجاع این مسئله به شورای امنیت شده بود.
  • «کالین پاول» وزیر امور خارجه آمریکا نیز در این روز در واشنگتن گفت: پیش‌نویس تهیه شده از سوی سه کشور آلمان، انگلستان و فرانسه «کلیه فعالیت‌های ایران در رابطه با برنامه هسته‌ای آن کشور را طی سال‌های اخیر در نظر گرفته است».
  • وی افزود: یک بند در قطعنامه وجود دارد که بسیار روشن می‌کند اگر ایران به وظایف خود و توافقنامه‌های دیگر که آنها را قبول کرده است پایبند نباشد، در آن صورت موضوع فورا برای اقدامات مناسب و مطابق با اساسنامه‌های مختلف، به شورای حکام آژانس ارجاع داده خواهد شد.
  • پاول گفت: آمریکا نسبت به متن پیش‌نویس بسیار خرسند است و کاملا رضایت دارد.
  • در همین زمان شبکه الجزیره روز سه‌شنبه (۲۵ نوامبر) اعلام کرد آمریکا و سه کشور اروپایی فرانسه، انگلیس و آلمان در زمینه پیش‌نویس قطعنامه مربوط به مسائل هسته‌ای ایران به توافق دست یافتند و این پیش‌نویس برای بررسی به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ارائه شده است.
  • تلویزیون الجزیره در این زمینه گفت: پیش‌نویس قطعنامه شامل یک راه‌حل قابل قبول هم برای ایالات متحده و هم برای اروپا است.
  • بر اساس این گزارش گفت‌وگوهای فشرده اخیر در وین سرانجام به تهیه پیش‌نویسی منجر شد که درآن به فعالیت‌های گذشته ایران در زمینه گسترش برنامه هسته‌ای در طول حدود ۲۰ سال اشاره شده است، ولی در عین حال پیشرفت تهران در پاسخگویی به خواسته‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد تقدیر قرارگرفته است.
  • الجزیره در ادامه گفت: سفیر ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفته است که لحن قطعنامه جدید لحنی مثبت است، اما از توصیف آن به‌عنوان یک پیروزی برای ایران خودداری کرد.
  • سفیر ایران همچنین این قطعنامه را ثمره تلاش‌های مشترک بین‌المللی برای دستیابی به یک راه‌حل قابل قبول برای همه طرف‌ها خواند.
  • پیش‌تر وزیران امور خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان ماه گذشته با سفر به تهران و مذاکره با مقام‌های ایرانی، متن بیانیه‌ای را که به بیانیه تهران شهرت یافت، با حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران امضا کرده بودند.
  • به موجب این بیانیه، ایران پذیرفت که با امضای پروتکل الحاقی و به تعلیق درآوردن موقت غنی‌سازی اورانیوم، همکاری خود را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی افزایش دهد، در مقابل سه کشور اروپایی نیز پذیرفتند که با رفع ابهامات در خصوص فعالیت‌های هسته‌ای ایران، از طریق اجرای مفاد بیانیه تهران، با ایران در اجرای برنامه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای همکاری فنی کنند.
  • به‌هر صورت قطعنامه مورد توافق آمریکا و اروپا روز چهارشنبه مورد تصویب قرار گرفت و بند مشهور به «سازوکار ماشه» یا “trigger mechanism” در این پیش‌نویس قطعنامه ـ به این معنا که چنان‌چه کوچک‌ترین نشانه‌ای از نقض مقررات و عدم رعایت پیمان از ایران مشاهده شود، موضوع، به‌طور خودکار در شورای امنیت مطرح شود ـ لحاظ نشد.
  • با تصویب قطعنامه‌ شورای حکام درباره‌ فعالیت‌های هسته‌ای ایران هیات نمایندگی ایران در آژانس با صدور یک بیانیه مطبوعاتی دیدگاه‌های خود را در این باره اعلام کرد.
  • در این بیانیه با اشاره به این‌که نظر تمامی اعضای شورا رعایت شده آمده است: کوتاهی‌های ایران در گذشته به معنای عدم پایبندی نیست و موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران بدون ارجاع به شورای امنیت در چارچوب آژانس باقی می‌ماند ... ایران تمامی جنبه‌های برنامه‌های هسته‌ای‌اش را به‌طور کامل گزارش کرده است و قطعنامه امروز با تفکیک آنچه در گذشته اتفاق افتاده با زمان حال، برگ جدیدی برای همکاری‌های فعالانه و شفاف از سوی ایران گشوده است ... ایران با انجام تمامی اقدامات لازمه حس مسئولیت خود را ثابت کرده و به تعهدات خود برای همکاری با آژانس پایبند است ... برنامه‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران صلح‌آمیز بوده و صلح‌آمیز هم باقی خواهد ماند».
  • محمد البرادعی، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز با شرکت در یک کنفرانس خبری پس از نشست روز چهارشنبه حکام با اشاره به مطالب فوق افزود: «ما یک تصمیم دسته‌جمعی گرفتیم؛ تصمیمی‌که مربوط به مقامات ایرانی است و از همگان می‌خواهیم که این ماموریت را تکمیل کنند. کار ما در ایران یک کار مهم است و باید تدابیری زیادی بیندیشیم که در آن ثابت شود، فعالیت‌های هسته‌ای ایران مسالمت‌آمیز هستند.
  • البرادعی بیان داشت: معتقدیم که در کارمان موفق شدیم و این به دلیل همکاری ایران بوده است. باید اطمینان دهیم که ایران توانسته است با همکاری خویش با جامعه‌ جهانی، صفحه جدیدی از روابط را باز کند.
  • وی در بخش دیگری از این کنفرانس مطبوعاتی اظهار داشت: ایران تاکید کرده است که با امضای پروتکل الحاقی موافقت خواهد کرد. نقض جدید تعهدات از سوی ایران، ممکن نیست که از سوی آژانس پذیرفته شود و ما سعی داریم که فصل جدیدی از روابط را با ایران طی هفته‌های آینده ایجاد کنیم.
  • البرادعی از بندی از قطعنامه که ایران را به دلیل نقض‌های صورت گرفته در گذشته، محکوم کرده، ابراز رضایت کرد؛ اما در عین حال از گشایش صفحه جدیدی در روابط دو طرف ابراز خرسندی کرد.
  • رئیس آژانس انرژی اتمی در انتها ابراز امیدواری کرد، ایران در سریع‌ترین وقت ممکن پروتکل الحاقی را امضا کند.
  • همچنین دبیر شورای عالی امنیت ملی روز چهارشنبه اصل تصویب قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را یک پیروزی برای جمهوری اسلامی ایران دانست.
  • دکتر «کمال خرازی» وزیر امور خارجه ایران نیز پنج‌شنبه شب (۲۷ نوامبر) در گفت‌وگویی با شبکه دوم تلویزیون ایران ضمن بررسی ابعاد قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مورد ایران گفت: آن‌چه که صادر شده در برگیرنده بسیاری از خواست‌های ماست، گرچه در این بین نکاتی هم وجود دارد که مورد رضایت ما نیست اما در مجموع از آن‌جایی‌که قطعنامه به صورت اجماع اتخاذ شده و طی مذاکرات اروپایی‌ها، غیرمتعهدها و آمریکایی‌ها به تصویب رسیده مورد رضایت بین‌المللی است.
  • وی از دیگر موارد مورد رضایت ایران را عدم ارجاع موضوع به شورای امنیت دانست و گفت: عدم ارجاع موضوع به شورای امنیت موفقیت بزرگی است و این عدم ارجاع علی‌رغم توافقاتی است که قبلا در پشت پرده بین اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها صورت گرفته بود مبنی براین‌که حداقل به نوعی به شورای امنیت اطلاع داده شود

  آخرین نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سال ۲۰۰۳ میلادی که روز ۲۰ نوامبر آغاز شده بود، در پی تصویب قطعنامه در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران، بعداز ظهر روز چهارشنبه (۲۶ نوامبر) به کار خود خاتمه داد.

نوشته شده در تاریخ سه شنبه 24 آذر 1388    | توسط: علی خدامرادی    | طبقه بندی: انرژی هسته ای ایران،     | نظرات()

آمریکا و مساله ادامه فعالیت های هسته ای ایران (قسمت دوم)

خبرگزاری فرانسه تاکید کرد: گزارش مربوط به ایران سرسختانه‌تر از گزارشی خواهد بود که در خصوص لیبی منتشر می‌شود.[۱۸]

از سوی دیگر گزارش‌هایی از سوی خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری منتشر شد که از حمله نظامی آمریکا و یا اسرائیل برای از بین بردن سایت‌های هسته‌ای ایران خبر داد.

از جمله سایت خبری بازتاب به نقل از شبکه تلویزیونی «ای.بی.سی» آمریکا آورد: ایالات‌متحده مطمئن است که ایران به تلاش خود برای ساخت بمب اتمی ادامه می‌دهد. بنابراین دولت آمریکا از همه راهکارها و وسایل ممکن برای برخورد با این معضل از جمله حمله نظامی استفاده خواهد کرد.

بازتاب در عین حال در تفسیری حمله نظامی را به‌خاطر پیامدهای بد آن در عراق برای آمریکا رد می‌کند و معتقد است آمریکا به جای حمله نظامی، پرونده هسته‌ای ایران را به‌تدریج به شورای امنیت می‌کشاند تا مقدمات تحریم بین‌المللی ایران را فراهم کند.

از طرف دیگر ممکن است آمریکا افراد و گروه‌های دیگری را به نمایندگی از خود به جنگ با ایران بفرستد.[۱۹] سایت بازتاب در این زمینه به خبر تلویزیون اسرائیل نیز اشاره می‌کند که اعلام کرد: اسرائیل طی چند ماه آینده به ایران و سوریه حمله خواهد کرد.

براساس این خبر، اسرائیل تاکید کرده که دیگر منتظر اعمال فشارهای آمریکا بر رژیم حاکم بر دمشق و تهران نخواهد ماند و خود شخصاً عمل خواهد کرد.

همچنین تلویزیون اسرائیل با پخش تصاویری از هواپیماهای مدرن اف ـ ۱۶ اعلام کرد: تل‌آویو در نظر دارد از این هواپیماها برای رفع خطرات هوایی از خاک خود در مقابل تهدیدات القاعده و نیز حمله نظامی ایران، سوریه و لبنان استفاده کند.[۲۰]

از طرف دیگر دکتر حسین موسویان، دبیر کمیته روابط خارجی شورای عالی امنیت ملی در مصاحبه با روزنامه همشهری درباره وجود مرکز پیشرفته‌تری از نطنز ساخت نسل جدید سانتریفوژ(G2) گفت: ایران هیچ مرکز غنی‌سازی دیگری غیر از نطنز ندارد که آنهم به اطلاع آژانس رسیده است. اینکه ایران نسل جدید این دستگاه‌ها را می‌سازد، دروغی محض است. ایران تنها مطالعات و تحقیقات بسیار اولیه در مورد این نوع سانتریفوژ را انجام می‌دهد و آژانس را از این تحقیقات قبلاً مطلع ساخته است.

وی درباره صدور سوخت هسته‌ای نیز تاکید کرد: ایران در شرایط فعلی نه سوخت هسته‌ای تولید کرده و نه تولید می‌کند. ایران تصمیم دارد ابتدا و قبل از هر چیز راجع به پروژه غنی‌سازی خود اعتماد جهانی را جلب کند. ما فعلاً در این مرحله هستیم. امضای پروتکل الحاقی مهم‌ترین اساس اعتمادسازی در این مورد است. طبیعی است بعد از اعتمادسازی ما آماده همکاری‌های متقابل بین ایران و جامعه جهانی خواهیم بود.

موسویان علت مواضع سیاسی اخیر آمریکا را هم ضربه مهلکی دانست که به استراتژی یک‌جانبه‌گرایی آمریکا ـ به‌خاطر همکاری‌های ایران و اروپا برای حل‌وفصل بحران هسته‌ای ـ وارد شد.[۲۱]

در کنار واکنش‌های رسمی به دور جدید اتهامات علیه ایران، دکتر علی‌اکبر صالحی، نماینده پیشین ایران در ‌آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ـ که اکنون عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف است ـ بین‌المللی کردن پروژه غنی‌سازی ایران را یکی از راهکارهای خروج از بن‌بست فعلی چالش‌ هسته‌ای دانست.

وی در مصاحبه با سایت خبری بازتاب افزود: دکتر البرادعی در نشست سپتامبر گذشته شورای حکام درباره روند دستیابی کشورهای جدید به تکنولوژی غنی‌سازی، پیشنهاد بین‌المللی این تکنولوژی را مطرح کرده بود.

صالحی در ادامه گفت: پیشنهاد البرادعی با توجه به محترم شناختن حق کشورهای عضو NPT بر استفاده صلح‌آمیز از سیکل هسته‌ای ویژه فرایند غنی‌سازی، بنا شده بود تا با توجه با امکان سوءاستفاده از تکنولوژی هسته‌ای توسط گروه‌های تروریستی و مراکز غیررسمی برای ایجاد امنیت بیشتر در برابر این آسیب، فرایند غنی‌سازی در کشورهای مختلف به‌صورت بین‌المللی انجام شود.

این فعالیت که با مشارکت دیگر کشورها و تحت نظارت سازمان بین‌المللی انرژی اتمی انجام می‌شود،‌ نگرانی‌هایی را که در فعالیت‌های هسته‌ای جداگانه کشورهای مختلف وجود دارد، برطرف می‌سازد.

وی تاکید کرد: در شرایط کنونی، ایران نیز با بین‌المللی کردن فعالیت‌های غنی‌سازی خود می‌تواند توسعه آنرا تسریع کند و همه نگرانی‌های جهانی را نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای خود کاهش دهد و سیاست اعتمادسازی را شدت بخشد.[۲۲]

البته بحران هسته‌ای ایران و درکنار آن بحران هسته‌ای لیبی وارد مراحل حساسی شده است و علاوه بر متهم شدن کشورهایی مانند پاکستان و مالزی در صدور تجهیزات هسته‌ای به این کشور، از کشورهای اروپایی به‌عنوان تامین‌کننده تجهیزات و سانتریفوژهای مورد استفاده ایران و لیبی نام برده شده است.

روزنامه فایننشال تایمز در سایت خبری‌اش با اشاره به این خبر نوشت: گزارش‌های جدید، جزئیات تازه‌ای را در مورد شبکه‌ای آشکار می‌کند که دستگاه‌های سانتریفوژ را به ایران و پاکستان در سال‌های ۱۹۹۴و ۱۹۹۵ منتقل کرد.

این روزنامه ادامه داد: پیتر گریفین، شهروند انگلیسی ساکن فرانسه، واسطه اصلی این شبکه برای انتقال تجهیزات و مواد هسته‌ای به لیبی و ایران بود. این تجهیزات از اسپانیا و ایتالیا خریداری شده بود.[۲۳]

در همین حال صدای آمریکا گزارش کرد که عبدالقدیرخان (پدر بمب اتمی پاکستان) در مقابل سه میلیون دلار، قطعات یک سانتریفوژ اتمی را به ایران فروخته است.

سایت خبری این رادیو از قول پلیس مالزی می‌گوید که یک تبعه سریلانکایی به نام طاهر واسطه معامله بوده است. وی که اکنون در مالزی ساکن است، محموله این قطعات را از طریق کشتی بازرگانی متعلق به یک شرکت ایرانی به ایران حمل کرده است.

براساس این گزارش، پلیس مالزی اعلام کرد؛ طاهر آزاد است و می‌تواند خاک این کشور را ترک کند. از آنجا که به‌نظر نمی‌رسد وی قوانین مالزی را نقض کرده باشد.[۲۴]

سخنگوی وزارت امورخارجه ایران نیز در واکنش به این گزارش‌ها اعلام کرد: ایران وسایل و تجهیزات اتمی مورد نیازش را از بازار سیاه خریداری کرده است.

به گزارش بی‌بی‌سی، وی تاکید کرد: که مقامات کشور از منشا این تجهیزات و اینکه از کجا و کدام کشور است، اطلاعی ندارند.
براساس این گزارش این اولین‌باری است که ایران به‌طور رسمی به خرید چنین تجهیزاتی اذعان می‌‌کند. با وجودی‌که همچنان تاکید دارد که به‌دنبال ماجراجویی نیست و مقدار تولید سلاح هسته‌ای را ندارد.[۲۵]

در کنار مطرح شدن مسئله بازار سیاه برای تجهیزات اتمی که به‌شدت باعث نگرانی آژانس بین‌المللی شده است، گزارش‌هایی منتشر شده که ایران یک برنامه هسته‌ای دیگر خود را نیز از دید بازرسان این آژانس پنهان کرده است.

واشنگتن پست در مقاله‌ای با عنوان «یک برنامه هسته‌ای دیگر از ایران» از جاه‌طلبی اتمی و پنهانکاری اتمی حکومت ایران و تلاش این کشور برای ساخت سلاح اتمی سخن گفته است.

این روزنامه در اینباره نوشت: بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پی برده‌اند که ایران به تولید پلوتونیم پرداخته و با آن دست به یک رشته آزمایش‌های هسته‌ای زده است. پلوتونیم عنصری است که برای انجام انفجار اتمی ضروری است.

واشنگتن پست تاکید کرد: این آخرین یافته از فعالیت‌های هسته‌ای ایران است که ایران قبلاً به آن اشاره نکرده است. در حالیکه ایران سعی می‌کرد مسئله یافته شدن طرح‌ها و قطعات یک نوع سانتریفوژ پیشرفته را تا ۸ مارس که جلسه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، پشت‌سر بگذارد،‌ یک‌بار دیگر موضوع عدم شفافیت برنامه‌های اتمی ایران مطرح می‌شود.

این روزنامه افزود: ایران در گزارش‌اش به آژانس از دستگاه سانتریفوژ پی ـ ۲ سخن گفته است نه از تولید پلوتونیم و همین که یک برنامه پنهانی داشته، قصد و نیت این کشور را افشا می‌کند.[۲۶]

این گزارش‌ها زمانی درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران شدت می‌گیرد که محمد البرادعی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش خود را درباره فعالیت‌‌های اتمی ایران که قرار بود ۲۲ فوریه ارائه کند، برای مدت نامشخصی به عقب انداخته است. گزارشی که نقش تعیین‌کننده‌ای در جلسه شورای حکام این آژانس در ۸ مارس خواهد داشت.

نوشته شده در تاریخ سه شنبه 24 آذر 1388    | توسط: علی خدامرادی    | طبقه بندی: مطالعات آمریکا، انرژی هسته ای ایران،     | نظرات()

آمریکا و مساله ادامه فعالیت های هسته ای ایران (قسمت اول)

آمریکا و مساله ادامه فعالیت های هسته ای ایران

جان بولتون روز ۱۲ فوریه گفت که ایران سانتریفوژهایی دارد که قادر به ساخت یک بمب اتمی است و آنها را از دید بازرسان سازمان ملل متحد پنهان نگه داشته است. آمریکا تاکید کرد که ایران هنوز یک برنامه هسته‌ای را دنبال می‌کند و به‌نظر می‌رسد دور تازه‌‌ای از اتهامات علیه ایران شروع شده باشد.این در حالی است که کمال خرازی بر حق ایران در دستیابی به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای تاکید کرد .بهر حال در موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران با توجه به قطعنامه شورای حکام،‌ آمریکا می کوشد با استفاده از هر خبر یا یافته جدیدی در ایران موضوع ارجاع پرونده هسته‌ای ایران را به شورای امنیت مطرح سازد. موضوعی که می تواندحیات اقتصادی و سیاسی ایران را بخطر اندازد.

 

رویداد

در حالیکه به‌نظر می‌آمد که با تصویب قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ماه نوامبر سال گذشته مبنی بر همکاری ایران با این آژانس، بحران فعالیت‌های هسته‌ای ایران فروکش کرده باشد، آمریکا اعلام کرد که ایران طرح‌های مدرن مربوط به سانتریفوژهای غنی‌سازی اورانیوم را از دید آژانس پنهان کرده است.

جان بولتون، معاون وزیر امورخارجه آمریکا، روز ۱۲ فوریه گفت: ایران سانتریفوژهایی دارد که قادر به ساخت یک بمب اتمی است و آنها را از دید بازرسان سازمان ملل متحد پنهان نگه داشته است.

آمریکا تاکید کرد که ایران هنوز یک برنامه هسته‌ای را دنبال می‌کند و به‌نظر می‌رسد با اظهارات دیگر مقام‌های آمریکایی از جمله ریچارد آرمیتاژ و جورج بوش این کشور درباره برنامه هسته‌ای ایران، دور تازه‌‌ای از اتهامات علیه ایران شروع شده باشد.

این در حالی است که کمال خرازی، وزیر امورخارجه ایران بر حق ایران در دستیابی به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای تاکید کرد و گفت: اگر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هر سوالی در زمینه برنامه هسته‌ای ایران داشته باشد، ما آماده برطرف کردن آنها هستیم. وی با اشاره به اتهامات مقام‌های آمریکایی افزود: افرادی که چنین اتهاماتی را مطرح می‌کنند باید مدرکی برای اثبات اتهامات خود ارائه کنند.[۱]

پیشینه

ایران به‌عنوان کشوری فاقد فناوری هسته‌ای، پروتکل معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را در ۱۹۶۸ امضا کرد و برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای خود را عملاً از اوایل دهة ۷۰ آغاز کرد. تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران به‌منظور گسترش این برنامه قراردادهای متعددی را با کشورهای آمریکا، آلمان، فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی امضا کرد. اما با وقوع انقلاب و به‌دنبال آن جنگ ۸ ساله ایران و عراق این برنامه‌ها به حال تعلیق درآمد.

شروع فعالیت‌های هسته‌ای مجدد ایران با عقد قرارداد میان ایران و روسیه وارد مرحله جدیدی شد. در حالیکه از این زمان به بعد ایران همواره بر صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای خود تاکید داشته و به همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ادامه داده است.[۲]

با این حال ظرف ۲ سال گذشته مسئله فشارهای بین‌المللی بر ایران برای شفاف‌سازی برنامه‌های هسته‌ای‌اش و به‌ویژه اتهامات آمریکا، یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های مسئولان کشور بوده است. از جمله به‌دنبال گزارش ایران به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سپتامبر ۲۰۰۲ درباره تکمیل قسمت‌هایی از سوخت هسته‌ای در یکی از نیروگاه‌ها به این اتهام دامن زد که ایران در حال دست یافتن به سلاح‌های هسته‌ای است. از همان زمان وزارت خارجه آمریکا با استناد به عکس‌های ماهواره‌ای، نظامی بودن دو سایت نطنز و اراک را تاکید کرد.[۳]

هر چند که گزارش محمد البرادعی، مدیرکل آژانس با دیدار از تاسیسات هسته‌ای نطنز در فوریه ۲۰۰۳ این تنش‌ها را به حداقل رساند، اتهامات تازه‌ای درباره اورانیوم غنی‌شده که در این سایت تهیه می‌شود، مطرح شد. اورانیومی که می‌تواند هم در ساخت سلاح‌های هسته‌ای و هم برای اهداف غیرنظامی به‌کار رود. اعلام این خبر، بر شدت بحران هسته‌ای ایران افزود و کشورهای غربی خواهان افشای نام کشور فروشنده این تجهیزات شدند.[۴]

به‌دنبال این بازدید، شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم در ژوئن ۲۰۰۳ از فعالیت‌های ایران درباره طرح‌ها، تجهیزات و مواد اتمی مورد استفاده‌اش بر طبق مقررات پیمان منع گسترش سلاح‌‌های اتمی ابراز نگرانی کرد و بنابراین این شورا خواهان اجرای پروتکل الحاقی توسط ایران شد. آمریکا هم از این گزارش استقبال کرد و خواهان حمایت همه اعضای شورا برای فشار آوردن هرچه بیشتر بر ایران شد.[۵] شورای حکام در نهایت طی بیانیه شدیدالحنی در سپتامبر همین سال اعلام کرد ایران از روح و عبارات ذکرشده در پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای و نیز اساسنامه آژانس فراتر رفته و تا اکتبر ۲۰۰۳ فرصت دارد تا به کلیه سوالات و خواسته‌های آژانس درباره برنامه فعالیت‌های هسته‌ای خود پاسخ دهد.[۶]

در حالیکه ایران تحت فشار شدیدی از سوی محافل بین‌المللی و حتی داخلی در مورد پذیرش یا رد این پروتکل قرار گرفته بود، وزرای خارجه سه کشور انگلستان، فرانسه و آلمان به تهران آمدند تا مذاکراتی در این خصوص با حسن روحانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی انجام دهند. نتیجه مذاکرات آنها در قالب بیانیه تهران حاکی از این امر بود که ایران برای ایجاد اعتماد و ابراز حسن نیت خود فعالیت غنی‌سازی اورانیوم را به‌طور موقت به حال تعلیق در می‌آورد و پروتکل الحاقی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را هم می‌پذیرد. در مقابل، طرف‌های اروپایی متعهد شدند از فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران حمایت کنند.[۷]

با این حال محافل غربی به‌ویژه آمریکا به محکوم کردن ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و مطرح شدن پرونده اتمی ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد تاکید داشتند، به‌گونه‌ای که تصویب قطعنامه شورای حکام تحت‌الشعاع چنین جوی قرار گرفت. این قطعنامه یکی از مهم‌ترین تحولات در جریان روابط ایران و آژانس بود که بعد از هفته‌ها مذاکره بین کشورهای مختلف در ۲۶ نوامبر ۲۰۰۳ به تصویب رسید. هرچند که این قطعنامه لحن تندی نسبت به ایران دربر نداشت و از پذیرش پروتکل الحاقی توسط ایران استقبال می‌کرد، قویاً ایران را به‌خاطر کوتاهی‌ها و نقض‌های گذشته‌اش در پایبندی به مفاد موافقت‌نامه پادمان سرزنش می‌کند. اما نکته‌ای که همچنان به بحران هسته‌ای ایران و آژانس دامن می‌زد و آمریکا با توسل به آن، رویداد جاری را دنبال می‌کند، بند ۸ این قطعنامه است که تاکید دارد: «در صورت بروز هر کوتاهی جدی دیگری از طرف ایران در آینده شورای حکام بلافاصله تشکیل جلسه خواهد داد تا با توجه به شرایط به توصیه مدیرکل آژانس تمامی انتخاب‌های ممکنه را مورد بررسی قرار دهد».[۸] بندی که همچنان به آمریکا فرصت می‌دهد با هر بهانه‌ای موضوع مطرح شدن برنامه‌های هسته‌ای ایران را در شورای امنیت پیش بکشد و خواهان حمایت جهانی برای تحریم اقتصادی ایران شود.

دیدگاه‌ها و نظریات

با مطرح شدن استفاده ایران از طرح‌های مدرنی از سانتریفوژهای غنی‌سازی اورانیوم در ایران که در تولید تسلیحات هسته‌ای هم کاربرد دارد، روزنامه «الحیاه» (چاپ لندن) این موضوع را به رسوایی فروش تکنولوژی هسته‌ای پاکستان به کشورهای دیگر از جمله ایران ربط داد که در پی همکاری میان اسلام‌آباد و واشنگتن مشخص شده است.

این روزنامه نوشت: این مسئله باعث شده که آمریکا یک‌بار دیگر ایران را به ادامه تلاش برای دست یافتن به تسلیحات اتمی متهم کند.

روزنامه الحیاه تاکید کرد: پاکستان برای انتقام از فاش شدن همکاری هسته‌ای خود با ایران (طی اطلاعاتی که تهران به آژانس داده)، لیست کاملی از ابزارآلات هسته‌ای صادرشده به این کشور را در اختیار آمریکا گذاشته که ممکن است باعث افشا شدن سانتریفوژهای جدید ایران شده باشد.[۹]

شبکه خبری بی‌بی‌سی نیز اعلام کرد: بازرسان تسلیحاتی سازمان‌ملل از یافتن تجهیزات مهمی خبر می‌دهند که در ساخت بمب هسته‌ای کاربرد دارد و ایران آنها را اعلام نکرده است. این دستگاه‌ها بیشتر یک مدل اروپایی است.

بی‌بی‌سی به نقل از یک دیپلمات غربی تاکید کرد: اخبار جدید برای ایران که به‌دنبال کسب اعتبار به‌ویژه در آژانس است، چندان خوشایند نیست.

جورج بوش هم از روش آژانس انتقاد کرد و گفت: نباید به کشورهایی مانند ایران که ظن می‌رود قوانین را نقض کرده‌اند، اجازه داده شود تعهداتشان را نادیده بگیرد.[۱۰]

در عین حال بی‌بی‌سی در مطلب دیگری به نقل از خبرگزاری جمهوری اسلامی به سخنرانی کمال خرازی، وزیر امورخارجه ایران اشاره کرد: «ایران آماده فروش سوخت هسته‌ای به خارج است».

خرازی در مصاحبه با ایرنا گفت: « ایران نمی‌تواند نسبت به برنامه‌های هسته‌ای‌اش که آنرا غرور ملی ایران می‌داند، کوتاه بیاید و مردم ایران حاضر نیستند بر سر منافع ملی‌شان مصالحه کنند.... هیچ دولتی حق ندارد این خواسته را از ما بگیرد. ولی ما حاضر به همکاری بین‌المللی هستیم».

نوشته شده در تاریخ سه شنبه 24 آذر 1388    | توسط: علی خدامرادی    | طبقه بندی: مطالعات آمریکا، انرژی هسته ای ایران،     | نظرات()

حقوق هسته ای ایران وچالشهای آن (قسمت دوم)

اما اتحادیه اروپا و آمریکا با توجه به اختلاف روش هایی که دارند، به یک جمع بندی مشترک رسیده اند و آن این است که ایران نباید در فعالیت های هسته ای خود وارد چرخه تولید سوخت شود. طبق قرار دادی که ایران با روسیه برای نیروگاه اتمی بوشهر بسته است؛ روس ها مواد رادیو اکتیو برای نیروگاه بوشهر را به ایران تحویل می دهند، بر روند کار نظارت می کنند و زباله آن را نیز پس می گیرند و از ایران می برند و ایران نمی تواند وارد چرخه تغلیظ اورانیوم شود. قطعنامه جدید نیز این نکته را تصریح می کند که ایران برای ادامه فعالیت های هسته ای مربوط به نیروگاه اتمی، باید این موضوع را رعایت بکند که مواد سوختی را از روسیه یا از هر کشور دیگری بخرد، ولی زباله ها را باید به فروشنده برگرداند. در این مورد، همه به توافق رسیده اند.
بنابراین، مسأله این است که آمریکا و اروپا در این مورد به ایران در واقع اولتیماتوم داده اند. حال سؤال این است که اینک ایران چه می خواهد بکند یا چه می تواند بکند؟ شما می دانید که در ایران دیدگاه ها متفاوت است. از همان اوایل انقلاب، این اجماع وجود داشت که ایران باید در فعالیت های هسته ای صلح آمیز، نظیر تولید رآکتورهای اتمی برای مصارف پزشکی، کشاورزی، صنعتی و آموزشی وارد شود و از این دانش استفاده کند. همه ما در این زمینه متفق القول هستیم و سازمان انرژی اتمی ایران هم این گونه کارها را سال هاست که انجام می دهد.
اما در مورد استفاده از نیروگاه اتمی برای ایجاد انرژی، بعد از انقلاب اختلاف نظر وجود داشت. در دولت موقت بعضی ها معتقد بودند که باید نیروگاه اتمی داشته باشیم و نیروگاه اتمی بوشهر را که قرارداد آن با آلمان ها بسته شده بود، به بهره برداری برسانیم. ولی برخی خلاف این نظر را داشتند.
در رژیم سابق برای این که ایران در فعالیت های هسته ای جهانی حضور داشته باشد، سه نوع سرمایه گذاری انجام شده بود؛ اول سرمایه گذاری در یک شرکت انگلیسی که مالک معادن اورانیوم آفریقای جنوبی بود و ایران سهم خود از اورانیوم آفریقای جنوبی را به صورت سنگ معدن می گرفت. دوم، خرید سهام شرکت اورودیف فرانسه بود که در تغلیظ اورانیوم تخصص دارد. قبل از انقلاب، ایران 240 میلیون دلار سهام این شرکت را خرید، منتها فرانسوی ها برای این که سهام را به ایران بفروشند ، یک میلیارد دلار وام بدون بهره برای فعالیت های آکادمیک از ایران دریافت کرده بودند و یک میلیارد دلار هم با بهره بسیار کم به نرخ قبل از انقلاب تسهیلات گرفته بودند. با این دو فقره وام کلان، فرانسه قبول کرده بود تا ده درصد سهام اورودیف را به ایران بفروشد که برابر با 240 میلیون دلار بود. بنابراین، ایران سنگ معدن را که از شرکت انگلیسی می گرفت، در فرانسه تغلیظ می کرد و سپس سهم اورانیوم خود را می گرفت که بخشی از آن را می توانست در نیروگاه بوشهر مورد استفاده قرار بدهد و بخشی را در بازارهای جهانی به فروش برساند. بنابراین، در این سرمایه گذاری ها و فعالیت ها، هم انگلیسی ها سهیم بودند و هم فرانسوی ها. آلمان ها هم که برای ساخت نیروگاه بوشهر به ارزش 14 میلیارد مارک آلمان قرارداد بسته بودند و مقداری از کار نیز انجام شده بود که انقلاب شد وکار متوقف ماند.
بعد از انقلاب، دولت موقت با ادامه کار نیروگاه اتمی مخالفت کرد. اما در مورد معدن آفریقای جنوبی و سهام فرانسوی نظر بر این بود که باید آن ها را نگه داشت و این به نفع ایران است که در بازار بین المللی اورانیوم حضورداشته باشد. در زمان شاه به ایران این امکان داده شده بود که در این فعالیت ها مشارکت کند، ولی بعد از آن ممکن نیست چنین امکانی به ایران داده شود. در هر حال حفظ این امکانات برای ایران مفید است. ولی در مورد نیروگاه هسته ای نظرات متفاوتی ابراز شد.
برخی بر این اصرار داشتند و دارند که ایران نباید وارد فعالیت های تولید انرژی هسته ای بشود، نه تنها به دلیل پیچیدگی های فنی بلکه پیچیدگی های سیاسی، نظامی و اقتصادی، از جمله پرهزینه بودن این صنعت. در کشوری که دومین ذخیره گاز دنیا را داراست و همه برآوردها می گوید که تا 400 سال حجم این ذخایر کافی است، همین طور کشوری که 4/3 سرزمین هایش در تمام سال آفتاب درخشان دارد و دومین منشاء انرژی ارزان هم انرژی خورشیدی است، هیچ نیازی نیست که به دنبال انرژی گران و پیچیده هسته ای برود. ما می توانیم با انرژی خورشیدی و گاز طبیعی نیازهای خودمان را رفع کنیم.
اگر ژاپن امروز به عنوان کشوری مطرح است که بالاترین تعداد نیروگاه های اتمی را دارد، برای این است که ژاپن فاقد چنین امکاناتی است. اگر فرانسه و آلمان نیروگاه دارند نیز به همین دلیل است. در هر حال در ابتدای انقلاب، یک دیدگاه این بود و نظر دیگری هم وجود داشت که ایران باید نیروگاه هسته ای داشته باشد. بعد از دولت موقت این دیدگاه پی گیری شد.
در مورد سلاح های هسته ای، اکثریت قریب به اتفاق جریان های سیاسی مخالف هستند. اما در این میان، افرادی که بیش تر به نیروهای راست افراطی وابسته اند، معتقدند که ما باید سلاح های هسته ای داشته باشیم و استناد می کنند به این که داشتن سلاح هسته ای، باز دارنده است؛ یعنی از حملات دیگران به ما جلوگیری می کند. حتی شنیده ام برخی از چهره ها گفته اند که آمریکایی ها به عراق حمله کردند چون عراق سلاح هسته ای نداشت، ولی به کره شمالی حمله نمی کنند، چون بمب اتمی دارد. این قیاس مع الفارق است و بی توجهی است نسبت به تفاوت های کلیدی و اساسی میان عراق و کره شمالی. عراق یک کشور دارنده نفت است و استراتژی آمریکا در منطقه بر مبنای کنترل نهایی منابع عظیم نفت و گاز قراردارد، در مقایسه، کره شمالی فاقد این ذخایر است. گروهی فکر می کنند که تولید سلاح هسته ای توسط ایران می تواند از یک سو جلوی هر نوع شرارت آمریکا را بگیرد.
با برخی از سخنانی که به خصوص در ماه های اخیر از جانب برخی از صاحب نظران ذی نفوذ در مراکز تصمیم گیری ایران پیرامون ضرورت تولید سلاح های هسته ای ابراز می شود. سوء ظن جامعه جهانی نسبت به اهداف و فعالیت های هسته ای ایران تشدید شده است. ایران با ساخت و نمایش موشک های شهاب 3 با برد 2000 کیلومتر، که می تواند از سایت هایی در داخل ایران اسراییل را هدف بگیرد، و تکرار این سخن که اسراییل باید نا بود شود، بردامنه سوء ظن نسبت به مقاصد فعالیت های هسته ای دامن زده است. به خصوص این که پلوتونیوم حاصل از سوخت هسته ای، قابل استفاده در ساخت سلاح های هسته ای سبک و قابل استفاده در موشک های دور پرواز نیز هست. اما موشک های ایرانی، از نوع موشک زمین به زمین است. این که تا چه اندازه برد و هدف گیری این موشک ها دقیق است خود جای بحث دارد، ولی اگر کسانی فکر می کنند با این موشک ها، حتی بدون کلاهک های هسته ای، می توان اسراییل را مورد هدف قرارداد، در استراتژی نظامی خودشان اشتباه می کنند.
لابد داستان جنگ ستارگان آقای ریگان را به یاد دارید. آن چه در نهایت، در رقابت سیاسی و تسلیحاتی میان شوروی سابق و آمریکا، شوروی را به زانو درآورد، طرح جنگ ستارگان ریگان بود. روس ها در نهایت احساس کردند که نمی توانند از پس چنین هزینه عظیمی برای جنگ ستارگان برآیند و به تعبیری، این آخرین کاهی بود که بر پشت شتر گذاشته شد و کمر شتر را شکست. روس ها مجبور شدند که کوتاه بیایند. عنصر اصلی جنگ ستارگان این بود که اگر کشوری بخواهد با موشک به آمریکا یا یک کشور متحد آمریکا حمله کند، موشک ها را در هوا بزنند. آمریکایی ها از این موشک ها (معروف به پاتریوت) به اسراییلی ها هم داده اند. در اخبار روزهای گذشته هم حتماً خوانده اید که آمریکایی ها موشک جدیدی را که قابل نفوذ در دیواره های 5/2 متری بتن آرمه است به اسراییل داده اند؛ اما از این مهم تر، همان موشک های پاتریوت 3 است که می تواند هر نوع موشک زمین به زمین و هوا به زمین را در فضا بزند.
سال گذشته وقتی موشک شهاب 3 به نمایش گذاشته شد، در حالی که روی آن نوشته شده بود؛ "اسراییل باید محو شود"، همه روزنامه های اسراییلی عکس آن را چاپ کردند و در دنیا هیاهو به راه انداختند که ایران می خواهد ما را محو کند و از آن برای تأمین مقاصد خود استفاده کرده و می کنند. بنابراین، این گونه رفتارها، موجب می شود دولت بوش و صهیونیست ها اقدامات تند خود را علیه ایران توجیه کنند.
ما در شرایطی قرار گرفته ایم که از یک طرف، ایران اعتماد جهانی نسبت به فعالیت های هسته ای خود را از دست داده است و از طرف دیگر، عده ای هم در داخل با گفتارها و رفتارهایشان دیدگاهی را که در غرب وجود دارد، مبنی بر این که ایران به دنبال سلاح های اتمی است و همسایگانش را مورد تهدید قرار می دهد، تقویت می کنند.
حالا ببینیم اگر ایران تا اواخر نوامبر به قطعنامه پاسخ مثبت ندهد، چه می شود؟ دو فرض بیش تر وجود ندارد؛ آیا ایران تمکین می کند؟ اگر ایران تمکین نکند چه خواهد شد؟ اگر تمکین نکند نتیجه آن ادامه همین روند فعلی است. یعنی همه شرایط حاکی از آن است که پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع خواهد شد و در شرایط کنونی جهان، قطعنامه علیه ایران توسط شورا تصویب می شود احتمال وتوی چنین قطعنامه ای توسط روسیه، چین یا فرانسه در شرایط کنونی بسیار ضعیف است. منافع كلان چین و روسیه، آن چنان در همكاری با آمریكا گره خورده است كه آن ها حاضر نخواهند شد با وتوی خود این منافع را به خطر بیندازند. فرانسه می تواند و می‌ خواهد مستقل از آمریكا حركت كند، اما به شرطی كه رفتار ایران برای فرانسه قابل قبول باشد، در حالی كه چنین نیست. فرانسه، نه برای دنباله روی از آمریكا بلكه در چارچوب سیاست های خود قطعنامه‌ را وتو نخواهد كرد. این كشورها ممكن است رای ممتنع بدهند یا در جلسه حضور پیدا نكنند. پی آمدهای قطعنامه اما برای ایران، به مفاد آن بستگی خواهد داشت و آن هم تابع چندین متغیر است؛ از جمله نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و وضعیت و سرنوشت بحران عراق و تحولات سیاسی داخل كشور. ظاهراً با همین ملاحظات است که آژانس مهلتی که به ایران داده است تا اواخر نوامبر است، یعنی بعد از اتمام انتخابات ریاست جمهوری آمریکا. اگر بوش انتخاب شود، چون برای بار دوم انتخاب می¬ شود و امید بار سوم وجود ندارد، بنابراین با قاطعیت بیشتری در راستای برنامه ها و تفکراتش عمل خواهد کرد. در آن صورت اگر ایران نتواند نظر آژانس را تأمین کند و قطعنامه به شورای امنیت برود، به نظر می رسد مفاد و محتوای آن، بسیار تندتر و سخت¬ تر خواهد بود و ایران تحریم اقتصادی خواهد شد.
این تحریم با تحریم زمان کارتر و شرایط بعد از گروگان گیری متفاوت است. تحریم اقتصادی در دوران کارتر یک جانبه بود، یعنی فقط خود آمریکا اعلام تحریم کرد. حتی در تحریم های بعدی، از جمله قانون داماتو علیه ایران، دولت آمریکا در این تحریم ها تنها بود و سایر کشورها در آن مشارکت نکردند. اما اگر پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل برود و قطعنامه علیه ایران تصویب شود، معنای آن این خواهد بود که همه کشورهای عضو شورای امنیت و سازمان ملل از این قطعنامه تبعیت می کنند، بنابراین، شرایطی نظیر وضعیتی که در مورد عراق قبل از سقوط صدام حاکم بود به وجود می آید. در برخی تحلیل ها و اظهار نظرهای مقامات و محافل آمریکایی آمده است که در برخورد با ایران از امکانات سیاسی، اقتصادی و نظامی استفاده خواهند کرد. این بیان موجب شده است که در برخی رسانه های داخلی این سؤال مطرح شود که آیا آمریکا به ایران حمله نظامی می کند؟ به نظر من خیر، آمریکا به ایران حمله نظامی نمی کند. شرایط ایران با عراق فرق دارد و دلایل مختلف نظامی و جغرافیایی وجود دارد که آمریکا به ایران حمله نظامی نخواهد کرد. ولی کارهای دیگری انجام خواهند داد؛ به نظر من اولین و مهم ترین اقدامی که هم احتمال آن بسیار زیاد است و هم کم ترین هزینه را در پی دارد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و تصویب قطعنامه علیه ایران است. این یک اقدام سیاسی و دیپلماتیک علیه ایران خواهد بود که محاصره اقتصادی و تحریم فروش صادرات نفت ایران را همراه خواهد داشت. در جهت اجرای آن، اقدامات نظامی محدود با اهداف معین ممکن است صورت گیرد؛ نظیر این که آمریکایی ها با نیروی نظامی و ناوگان دریایی تنگه هرمز را از دریای عمان ببندند و اجازه ندهند که هیچ کالایی به ایران وارد یا نفت و کالا از ایران صادر شود. در این صورت کشوری که در زمینه اقتصادی 90% بودجه اش را از درآمد نفت تأمین می کند، چه خواهد کرد؟ احتمالاً این تنها اقدام نخواهد بود. اگر قرار باشد کار به این جا برسد، ممکن است موانع جدی برسر راه ترافیک کالا از ترکیه به ایران یا از نقاط دیگر به وجود آورند. با توجه به آن چه که در عراق می گذرد، امکان این که بتوانیم از راه های غیر رسمی برای واردات کالا از کشورهای همسایه استفاده کنیم یا وجود ندارد یا بسیار محدود خواهد بود.
حالا بررسی کنیم که پی آمد چنین اقدامی در داخل ایران چه خواهد بود؟ قطعاً فشار بر نیروهای مخالف سیاسی حاکمان زیاد خواهد شد و هم چنین اختلافات درونی بالا خواهد گرفت. هر چند در در شرایط عادی این نیروها با هم متحدند، ولی وقتی فشارها زیاد شود و بحران بالا بگیرد هر کس تقصیر را به گردن دیگری خواهد انداخت و ... .
اگر ایران از قطعنامه تمکین نکند، آیا نیروهای تند رو شبه نظامی خودسر، اقدام به عملیات ضد امریکایی در عراق خواهند کرد؟ باید توجه داشت که این نگرش و عملکرد شمشیر دولبه است.
اگر چنین شود، این گونه نیست که آمریکا و انگلیس دست روی دست بگذارند. آن ها هم در برخی از مناطق کشور ما از جمله خوزستان، کردستان، آذربایجان و ... امکاناتی برای تحریک و ایجاد آشوب دارند. شما می بینید که رییس جمهور ما به کشور آذربایجان می رود و مسؤولان آن کشور با کمال صراحت در صحبت هایشان از آذربایجان شمالی و جنوبی سخن می گویند. ما می دانیم که در آذربایجان کردستان، خوزستان و بلوچستان مشکلات قومی و زمینه های مناسبی برای بروز برخی مسایل وجود دارد. سال گذشته، وقتی نهضت آزادی ایران این وضعیت را در نشریات تحلیلی، همراه با مطالبی در مورد وفاق ملی و ضرورت آن تشریح کرد، به این نکته نیز اشاره شد که اگر وفاق ملی حاصل نشود، نیروهای گریز از مرکز آرام آرام رشد می کنند و فروپاشی جغرافیایی به یک تهدید جدی تبدیل می شود. همان طور که فرار مغزها صورت می گیرد، در میان قومیت هایی که نمی توانند بگذارند و بروند، روند جدایی رشد پیدا می کند. در چنین زمینه ای اگر عامل بیرونی هم بخواهد به طور جدی عمل کند، فضا و شرایط مناسبی به وجود می آید.
در نهایت، مسؤولان و تصمیم گیران ایران باید به این سؤال پاسخ دهند که هزینه این نوع اقدامات برای کشور به چه میزان خواهد بود؟ در دوران ما بعد جنگ سرد، بر خلاف دوران جنگ سرد، جامعه جهانی تضمین کننده تمامیت ارضی ما نیست. اگر خدای ناکرده شرایط به گونه ای پیش رود که قسمتی از کشور جدا شود، سابقه تاریخی نشان داده است که نمی توانیم آن را دوباره بازگردانیم. شهرها و مناطق مرو، هرات، قفقاز، قندهار، نخجوان و ... دیگر جزو ایران نیست. پس از فروپاشی شوروی، پارلمان نخجوان در قطعنامه ای، قرارداد ترکمن چای را تقبیح کرد که بسیار معنا دار بود. متأسفانه در آن زمان شرایط به گونه ای بود که ایران نتوانست از آن استفاده کند. معنای آن مصوبه این بود که ما می خواهیم به ایران بپیوندیم. جمهوری نخجوان محدوده کوچکی است که در دل ارمنستان واقع شده است و هیچ راهی هم به آذربایجان ندارد. اما شرایط جهانی به گونه ای بود که نخجوان نتوانست به ایران بپیوندد. اگر شرایط آن گونه رقم بخورد که خدای نکرده بخشی از ایران جدا شود، معلوم نیست که شرایط جهانی به ما اجازه بدهد که بتوانیم آن را باز گردانیم. در تاریخ ثبت شده است که در جنگ های ایران و روس در ناحیه قفقاز، یک حکم جهاد نا درست و نسنجیده باعث شد که ما در جنگی نا برابر و حساب نشده وارد شویم و شهرهای بزرگی را از دست بدهیم که دیگر هیچ وقت نتوانستیم آن ها را باز پس بگیریم.
اما اگر ایران قطعنامه و شرایط آن را بپذیرد، یعنی بر طبق مفاد آن، چرخه تولید سوخت هسته ای را متوقف سازد؛ با تضمین تأمین سوخت هسته ای توسط اعضای پیمان
NPT، اولاً بحران کنونی را صرف نظر از نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پشت سر خواهد گذاشت، ثانیاً با توجه به مناسبات و شرایط بسیار سیال و دینامیک روابط بین المللی، ممکن است در یک وضعیت مناسب تر و در آینده نه چندان دور، ایران بتواند با اعتماد سازی و جلب حمایت اتحادیه اروپا، چرخه تولید سوخت هسته ای خود را در چارچوب مقررات NPT از سر گیرد.



فصل سوم :تاریخچه وآغاز فعالیت‌های هسته‌ای ایران

1- تاریجچه قوانین هسته ای مربوط به ایران
الف : قانون ایجاد مرکز اتمی دانشگاه تهران مصوب 1335
ب: اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی مصوب 6/3/1337
ج : پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای مصوب 22/10/1348
د : قانون سازمان انرژی اتمی ایران مصوب 16/4/1353
ه : مصوبه مورخ 29/12/1360 هیات وزیران درباره فعالیتهای تحقیقاتی کاربردی
و : موافقتنامه دو جانبه نظارت و بازرسی با آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال 1973
ز: پیمان منع پاره ای از آزمایشات هسته ای مصوب1963
ح: معاهده عدم استقرار سلاح هسته ای دریا و بستر دریاها (1970)

نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 18 آذر 1388    | توسط: علی خدامرادی    | طبقه بندی: انرژی هسته ای ایران،     | نظرات()

حقوق هسته ای ایران وچالشهای آن (قسمت اول)

مقدمه : ابهام در شناخت تکنولوژی اتمی
مولفه های قدرت ملی یک کشور مرکب از چهار قدرت علمی و فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و نظامی است. اما بدون شک این چهار قدرت با هم ارتباط تنگاتنگ داشته و هر یک بر دیگری تأثیر (مسقتیم یا غیر مستقیم) خواهد داشت. علوم و تکنولوژی هسته ای از جمله مواردی است که در حال حاضر به صورت یک عامل مهم و تعیین کننده در هر یک از چهار مورد مذکور نقش ایفا می نماید. علیرغم پیشرفت همه جانبه علوم و فنون هسته ای در طول نیم قرن گذشته، هنوز این تکنولوژی در اذهان عمومی ناشناخته مانده است. وقتی صحبت  از انرژی اتمی به میان می آید، اغلب مردم ابر قارچ مانند حاصل از انفجارات اتمی و یا راکتورهای اتمی برای تولید برق را در ذهن خود مجسم می کنند و کمتر کسی را می توان یافت که بداند چگونه جنبه های دیگری از علوم هسته ای در طول نیم قرن گذشته زندگی روزمره او را دچار تحول نموده است. اما حقیقت در این است که در طول این مدت در نتیجه تلاش پیگیر پژوهشگران و مهندسین هسته ای، این تکنولوژی نقش مهمی را در ارتقاء سطح زندگی مردم، رشد صنعت و کشاورزی و ارائه خدمات پزشکی ایفاء نموده است.

فهرست مطالب

مقدمه:ابهام در شناخت تکنولوژی اتمی

فصل اول: کلیات:
1- تحقیقات در زمینه انرژی هسته‌ای
2- تعریف انرژی هسته ای
3- شکافت هسته ای
4- همجوشی یا گداخت هسته ای
5- مهمترین استفاده های صلح آمیز از تکنولوژی هسته ای
6- راکتورهسته ای
7- انواع راکتور اتمی
8- تاریخچه ساخت راکتور اتمی
9- چرخه سوخت هسته ای
10 - قدرت های تولید کننده سوخت هسته ای

فصل دوم :ساختاربین المللی انرژی اتمی
1- آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
2- اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
3- اهم موضوعات اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی
4 - قطعنامه های آژانس بین المللی انرژی هسته ای
5- آثارتصمیمات و قطعنامه های آژانس بین المللی انرژی اتمی
6- نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ ای کشورها

فصل سوم :تاریخچه وآغاز فعالیت‌های هسته‌ای ایران
1- تاریخچه قوانین هسته ای مربوط به ایران
2- تاریخچه وآغاز فعالیت‌های هسته‌ای ایران
3- مذاکرات هسته ای وامتیازات واگذار شده
4- اشتباه استراتژیك متولیان هسته‌ای ایران
5- آثار حقوقی اجرای موقت وتعلیق پروتکل الحاقی
6- شورای امنیت یک تهدید غیر واقعی

فصل چهارم :گزینه‌های برون‌رفت از موقعیت كنونی
1- استراتژی های گوناگون
2- مزایای استفاده از تدابیر حقوقی به جای تدابیر سیاسی
3- مسئولیت واختیارات شورای امنیت
4- تدابیر لازم جهت جلوگیری ازارجاع پرونده به شورای امنیت
منابع

 

 

مقدمه : ابهام در شناخت تکنولوژی اتمی
مولفه های قدرت ملی یک کشور مرکب از چهار قدرت علمی و فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و نظامی است.
اما بدون شک این چهار قدرت با هم ارتباط تنگاتنگ داشته و هر یک بر دیگری تأثیر (مسقتیم یا غیر مستقیم) خواهد داشت. علوم و تکنولوژی هسته ای از جمله مواردی است که در حال حاضر به صورت یک عامل مهم و تعیین کننده در هر یک از چهار مورد مذکور نقش ایفا می نماید.
علیرغم پیشرفت همه جانبه علوم و فنون هسته ای در طول نیم قرن گذشته، هنوز این تکنولوژی در اذهان عمومی ناشناخته مانده است. وقتی صحبت از انرژی اتمی به میان می آید، اغلب مردم ابر قارچ مانند حاصل از انفجارات اتمی و یا راکتورهای اتمی برای تولید برق را در ذهن خود مجسم می کنند و کمتر کسی را می توان یافت که بداند چگونه جنبه های دیگری از علوم هسته ای در طول نیم قرن گذشته زندگی روزمره او را دچار تحول نموده است. اما حقیقت در این است که در طول این مدت در نتیجه تلاش پیگیر پژوهشگران و مهندسین هسته ای، این تکنولوژی نقش مهمی را در ارتقاء سطح زندگی مردم، رشد صنعت و کشاورزی و ارائه خدمات پزشکی ایفاء نموده است.






فصل اول: کلیات:
1- تحقیقات در زمینه انرژی هسته‌ای
سازمان انرژی آمریكا در گزارشی اعلام كرد كه تحقیقات در زمینه انرژی هسته‌ای (فیسیون و فیوژن) با 67 هزار میلیارد دلار، بیشترین سهم را در تحقیقات مربوط به بخش انرژی در كشورهای جهان را دارا هستند.
کشورهاى عضو آژانس بین‌المللى انرژى اتمی در فاصله سال‌هاى ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۲، بالغ بر ۱۳۳ هزار میلیارد دلار صرف هزینه‌هاى تحقیق، توسعه و طرح‌هاى نمونه در بخش انرژى کرده‌اند.
بیشترین هزینه مربوط به بخش فیسیون هسته‌اى با ۵۳ هزار میلیارد دلار است و بودجه اختصاص داده شده به بخش انرژیهاى نو، معادل ۲۱ هزار میلیارد دلار بوده است.
هزینه‌هاى انجام شده در بخش انرژی‌هاى فسیلى، فیوژن هسته‌اى و حفظ منابع به ترتیب برابر با ۱۶ هزار، ۱۴ هزار و ۱۵ هزار میلیارد دلار بوده است
2- تعریف انرژی هسته ای
انرژی بدست آمده از فعل و انفعالات هسته ای را انرژی هسته ای می گویند.
این انرژی از دو منشاء می تواند سرچشمه بگیرد.
یکی شکافت هسته  اتمهای سنگین و دیگری همجوشی
یا گداخت هسته اتمهای سبک . ذیلا به اختصار به این دو فعل و انفعال هسته ای که به تولید انرژی هسته ای منجر می گردند پرداخته می شود.






 3- شکافت هسته ای
این شکافت بیشتر مربوط به 235-
U اورانیوم با جرم اتمی 235 بود و وجود یک حداقل جرمی از اورانیوم برای یک واکنش زنجیره ای لازم به نظر می رسید. این حداقل را جرم بحرانی نامیدند.
به هر حال شکافت هسته های سنگین به دو هسته سبکتر، همراه با آزاد شدن مقادیر زیادی انرژی است و این فرایند تنها در هسته های سنگینی چون اورانیوم و پلوتونیوم اتفاق می افتد.
در طول جنگ جهانی دوم، در کشورهای انگلستان، کانادا و عمدتا آمریکا این تحقیقات ادامه یافت و نتیجتا به ساخت اولین راکتور اتمی در زیرزمین دانشگاه شیکاگو توسط فرمی و چندی بعد به تولید اولین بمب اتمی منجر گردید که فجایع اسف بار هیروشیما و ناکازاکی را بوجود آورد.

4- همجوشی یا گداخت هسته ای
هم جوشی یا گداخت هسته ای را می توان به عنوان فرایند عکس شکافت هسته ای قلمداد کرد، یعنی فرایندی که در آن دست کم یکی از محصولات واکنش هسته ای ازهر یک ازمواد واکنش زای اولیه پر جرمتر باشد . گداخت هسته ای در مواردی که جرم کل هسته های محصول از جرم کل مواد واکنش زاکمتر باشد منجر به رهایی انرژی خواهد شد.
فعل و انفعالاتی که در ستاره ها رخ می دهد و منجر به تولید انرژی بسیار زیادی می گردد، شناخته شده ترین و بارزترین نمونه های همجوشی یا گداخت هسته ای است.
برای شبیه سازی همین واکنش در روی زمین تحقیقات بسیاری از اواسط قرن بیستم میلادی انجام گرفته است و هنوز نیز ادامه دارد.
گداخت هسته ای را سرچشمه انرژی فردا می دانند و سوخت یک راکتور گداخت هسته ای مخلوطی از دو تریوم و تریتیوم باشد. بواسطه همجوشی آنها باعث واکنشهای گداخت دیگر نیز خواهد گردیدو این امر یک سری واکنشهای زنجیره ای را بوجود خواهد آورد که می توان با استفاده از انرژی بسیار زیاد تولید شده، توربینهای مولد برق را بکار انداخت.
در حال حاضر دستگاهی که فعل و انفعالات گداخت هسته ای در آن بوقوع می پیوندد تحت عنوان توکامک شناخته می شود پیش بینی ها از دهه 2020 میلادی به عنوان نقطه آغاز به کار راکتورهای تجاری هم جوشی هسته ای حکایت دارند.
5- مهمترین استفاده های صلح آمیز از علوم و تکنولوژی هسته ای
الف: استفاده از انرژی حاصل از فرآیند شکافت هسته اورانیوم یا پلوتونیوم در راکتورهای اتمی جهت تولید برق و یا شیرین کردن آب دریاها.
ب : استفاده از رادیوایزوتوپها در پزشکی، صنعت و کشاورزی
ج : استفاده از پرتوهای ناشی از فرآیندهای هسته ای در پزشکی،
صنعت و کشاورزی ،آزمایش عیار فلزات، تحقیقات باستان شناسی، اندازه گیری ضخامت صفحات و الیاف
د : ایزوتوپها و پرتوهای ناشی از فرایندهای هسته ای جهت بهبود محصولات غذایی، نگهداری مواد غذایی، تعیین منابع آبهای زیرزمینی، استرلیزه کردن منابع و تولیدات پزشکی، آنالیز هورمونها، کنترل فرایندهای صنعتی و بررسی آلودگی محیط زیست
ه :تولید گونه هایی از محصولات غذایی دارای حاصلخیزی بیشتر
و: تولید گونه های مقاوم نسبت به آفات و کم آبی
ز: استفاده موثر تر از منابع آبی و جمع آوری آنها
ح: کنترل نابودی آفات، جلوگیری از فساد محصولات در هنگام نگهداری
ط: کاربرد روشهای هسته ای در علوم پزشکی نسبت به سایر بخشها معروفتر و عمومی تر است. تصویربرداری، تشخیص، پیش بینی و درمان برخی بیماریها در نتیجه استفاده از پرتودهی و رادیوایزوتوپها
ی: تسهیل عملیات اکتشاف و استخراج معادن زیرزمینی نفت و گاز، تشخیص محل نشت سیالات در لوله ها و مخازن، تعیین میزان خوردگی فلزات، اندازه گیری دقیق قطرسنجی، ضخامت سنجی و سطح سنجی، تعیین فرسودگی غشاء داخلی کوره های صنعتی، استفاده از اثرات متقابل پرتوها با مواد جهت بهینه سازی عملکرد آنها در صنعت

6- راکتورهسته ای
وسیله ای است که در آن فرایند شکافت هسته ای بصورت کنترل شده انجام می گیرد. در طی این فرایند انرژی زیاد آزاد می گردد به نحوی که مثلا در اثر شکافت نیم کیلوگرم اورانیوم انرژی معادل بیش از 1500 تن زغال سنگ بدست می آید. هم اکنون در سراسر جهان، راکتورهای متعددی در حال کار وجود دارند که بسیاری از آنها برای تولید قدرت و به منظور تبدیل آن به انرژی الکتریکی، پاره ای برای راندن کشتیها و زیردریائیها، برخی برای تولید رادیو ایزوتوپوپها و تحقیقات علمی و گونه هایی نیز برای مقاصد آزمایشی و آموزشی مورد استفاده قرار می گیرند. در راکتورهای هسته ای که برای نیروگاههای اتمی طراحی شده اند (راکتورهای قدرت)، اتمهای اورانیوم و پلوتونیم توسط نوترونها شکافته می شوند و انرژی آزاد شده گرمای لازم را برای تولید بخار ایجاد کرده و بخار حاصله برای چرخاندن توربینهای مولد برق بکار گرفته می شوند.



7- انواع راکتور اتمی
الف : راکتورهای اتمی را معمولا برحسب خنک کننده، کند کننده، نوع و درجه غنای سوخت در آن طبقه بندی می کنند. معروفترین راکتورهای اتمی، راکتورهایی هستند که از آب سبک به عنوان خنک کننده و کند کننده و اورانیوم غنی شده(2 تا 4 درصد) اورانیوم 235 به عنوان سوخت استفاده می کنند. این راکتورها عموما تحت عنوان راکتورهای آب سبک(
LWR ) شناخته می شوند.
ب: نوع دیگر، راکتورهایی هستند که از گاز به عنوان خنک کننده، گرافیت به عنوان کند کننده و اورانیوم طبیعی یا کم غنی شده به عنوان سوخت استفاده می کنند. این راکتورها به گاز- گرافیت معروفند.
ج: راکتور
PHWR راکتوری است که از آب سنگین به عنوان کندکننده و خنک کننده و از اورانیوم طبیعی به عنوان سوخت استفاده می کند .
د: راکتوری که از مخلوط اورانیوم و پلوتونیوم به عنوان سوخت و سدیم مایع به عنوان خنک کننده استفاده کرده و فاقد کند کننده می باشد.

8- تاریخچه ساخت راکتور اتمی
الف : به لحاظ تاریخی اولین راکتور اتمی در آمریکا بوسیله شرکت "وستینگهاوس" و به منظور استفاده در زیر دریائیها ساخته شد.
ب: سپس شرکت جنرال الکتریک موفق به ساخت راکتورهایی از نوع
BWR گردید .
ج : اولین راکتوری که اختصاصا جهت تولید برق طراحی شده، توسط شوروی و در ژوئن 1954در "آبنینسک" نزدیک مسکو احداث گردید که بیشتر جنبه نمایشی داشت.
د: کشور آمریکا که تا اواخر دهه 1960 تنها 17 نیروگاه اتمی داشت در طول دهه های 1970و 1980 بیش از 90 نیروگاه اتمی دیگر ساخت.
فرانسه با داشتن سهم 75 درصدی برق هسته ای از کل تولید برق خود درصدر کشورهای جهان قرار دارد. پس از آن به ترتیب لیتوانی(73درصد)، بلژیک(57درصد)، بلغارستان و اسلواکی(47درصد) و سوئد (8/46درصد) می باشند. آمریکا نیز حدود 20 درصد از تولید برق خود را به برق هسته ای اختصاص داده است.
9- چرخه سوخت هسته ای
مراحل مختلف چرخه سوخت هسته ای عبارتند از:
الف: فرآوری سنگ معدن اورانیوم
ب: تبدیل و غنی سازی اورانیوم
ج : تولید سوخت هسته ای
د : بازفرآوری
10قدرت های تولید کننده سوخت هسته ای
هم اکنون به لحاظ صنعتی، کشورهای فرانسه، ژاپن، روسیه، آمریکا و انگلستان دارای تمامی مراحل تکنولوژی فراوری اورانیوم در تمامی مراحل چرخه سوخت هسته ای در اشل صنعتی می باشند. چنانچه اشل غیرصنعتی منظور گردد، کشورهای دیگری مثل هند نیز به لیست فوق اضافه خواهند شد. کشورهای کانادا و فرانسه در مجموع دارای بزرگترین کارخانه های تبدیل اورانیوم هستند که محصولات آنها شامل
UO3,UO2,UF6 می باشند، پس از آنها به ترتیب کشورهای امریکا، روسیه و انگلستان قرار دارند. در زمینه غنی سازی، بی تردید امریکا و روسیه دارای بزرگترین شبکه غنی سازی جهان می باشند. درحال حاضر، امریکا بزرگترین تولید کننده سوخت هسته ای در جهان است که تمامی سوخت آن جهت استفاده در نیروگاههای BWR,PWR می باشد. پس از امریکا، کانادا تولید کننده اصلی سوخت هسته ای در جهان(برای راکتورهای PHWR) می باشد


فصل دوم :ساختاربین المللی انرژی اتمی
معاهده
N.P.T در مرکز رژیم بین المللی فعالیت های هسته ای قرار دارد. در کنار این معاهده، اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی، موافقت نامه های دو جانبه کشورها با این آژانس، قطعنامه های آژانس بین المللی هسته ای، قطعنامه های شورای امنیت، قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل، پروتکل الحاقی تصمیمات دیوان بین المللی دادگستری و بیانیه های چند جانبه و یک جانبه دولتها به عنوان بخشی از نظام بین المللی حاکم بر فعالیت های هسته ای را تشکیل می دهند.

1- آژانس بین المللی انرژی اتمی
International Atomic EnergyAency

آژانس بین المللی انرژی اتمی در 29 ژوئیه 1957 افتتاح شد و از آن روز تاکنون به عنوان تشکیلات بین المللی  علمی و فنی مسئولیت تشویق تمام کشورهای به ویژه کشورهای در حال رشد به استفاده صلح جویانه انرژی هسته ای و علوم و فنون مربوطه را به عهده گرفت.
با پایان یافتن جنگ جهانی دوم و آغاز دوران جنگ سرد میان آمریکا و شوروی توسعه انرژی هسته ای به منظور تولید کلاهک های بمب اتمی در میان این دو کشور به مسابقه گذاشته شد. آمریکا به عنوان اولین استفاده کننده از سلاح مرگبار هسته ای در سال های پس از جنگ جهانی دوم نگرانی کشورهای جهان را به شدت برانگیخت.
حدود 10سال پس از این ماجرا، این کشور که درصدد بر آمد چهره ای انسان دوستانه به خود بگیرد، پیشنهاد گسترش استفاده صلح آمیز انرژی هسته ای را درجهان ارائه نمود
با تصویب پیشنهاد فوق و استقبال سازمان ملل از آن، کار تدوین اساسنامه آژانس آغاز گردید و در تاریخ 23 اکتبر 1956 اساسنامه تصویب و در 29 ژوئیه 1957 به مورد اجرا گذاشته شد.
اساسنامه آژانس 7 وظیفه اصلی را برای این ارگان معین کرده است:
الف : گسترش پژوهش و توسعه صنایع صلح آمیز هسته ای
ب : تمهیدات لازم برای دستیابی کشورها به مواد، خدمات و تاسیسات صلح جویانه هسته ای به ویژه برای کشورهای در حال رشد.
ج : انتقال دانش فنی و تکنولوژی صلح جویانه هسته ای
د : گسترش آموزش و تبادل دانش و تخصص هسته ای صلح جویانه در کشورها
ه : تاسیس و اجرای سیستم پادمان بر مواد و تاسیسات و خدمات و اطلاعاتی که تحت کنترل یا مورد درخواست آژانس است.
و : تهیه استانداردهای ایمنی و اعلام آنها با همکاری سازمان های مسئول بین المللی دیگر
ز : تهیه تجهیزات و دستگاههای لازم برای انجام وظایف فوق

2- اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
طبق اساسنامه آژانس،  تصمیم گیران اصلی در این سازمان کشورهای عضو آن می باشند که در:
درجه اول از طریق کنفرانس عمومی سالانه آژانس
و در درجه دوم شورای حکام اژانس در مورد مسائل مطروحه اتخاذ تصمیم می نمایند.
بنابراین دو ارگان مراجع اصلی تصمیم گیری درآژانس می باشند.
عامل اجرای مصوبات کنفرانس عمومی و شورای حکام،
دبیر خانه  آژانس و دبیر کل است که وظایف آنها در اساسنامه مشخص است.
دبیرخانه متشکل است از کارگزاران بین المللی از دبیر کل تا کارکنان جزء
طبق اساسنامه‌ این سازمان نظارت و بازرسی یاد شده برای تضمین این امر صورت می‌گیرد که مواد هسته‌ای برای تولید سلاح‌های اتمی به کار نروند. امروزه بازرسان آژانس بیش از 800 تاسیسات هسته‌ای را در 110 کشور تحت بازرسی و نظارت دارند، اما علیرغم این نظارت و بازرسی آژانس هیچ گونه اقتدار مستقلی برای نظارت بر برنامه‌های هسته‌ای کشورهایی که به معاهده‌ منع تکثیر سلاح‌های هسته‌ای نپیوسته‌اند، ندارد. به علاوه آژانس فقط می‌تواند بر تاسیساتی نظارت کند که کشورها به آن اجازه بازرسی دهند .
در حال حاضر131 کشور جهان عضو آژانس می‌باشند که بیشترین عضویت‌ها نیز در همان سال‌های اولیه تشکیل آژانس بوده است؛ به طوری که پس از آن با فواصل زمانی چند سال فقط یک کشور به عضویت این سازمان درآمده است.

آژانس سه ارگان مرتبط باهم دارد:
الف) شورای حکام
ب) کنفرانس عمومی که شاخه قانونگذاری آژانس می‌باشد
ج) دبیرخانه که مسوول اجرا و عملیاتی کردن مصوبات است

شورای حکام:
شورای حکام سالانه پنج‌بار تشکیل جلسه می‌دهد. این شورا متشکل از 35 عضو است که جلسات آن در ماه‌های مارس، ژوئن، دو جلسه در ماه سپتامبر که قبل و بعد از جلسه سالانه کنفرانس عمومی تشکیل می‌شود و جلسه‌ پنجم که در ماه دسامبر سریعا بعد از جلسه کمیته همکاری و پشتیبانی تکنیکی آژانس تشکیل می‌شود.
شورای حکام در جلسات خود درباره گزارش‌های آژانس، برنامه‌های آژانس، بودجه آژانس و درخواست‌های عضویت توصیه‌هایی به کمیسیون عمومی می‌کند. هم‌چنین این شورا توافقنامه‌های نظارت و بازرسی و استانداردهای ایمنی آژانس را نیز تصویب می‌کند و اختیار انتصاب رییس آژانس را دارد؛ البته در صورتی که کمیسیون عمومی این انتصاب را تصویب و تایید کند. در واقع می‌توان شورای حکام را قوه مجریه و کنفرانس عمومی را قوه‌ی مقننه آژانس دانست.

کنفرانس عمومی
جلسات کنفرانس عمومی آژانس سالی یک بار تشکیل می‌شود. وظیفه اصلی این کمیسیون تصویب گزارش‌ها،برنامه‌ها، بودجه آژانس که از طرف شورای حکام به این کنفرانس ارجاع می‌شود و هم‌چنین تصویب پذیرش هرگونه درخواست عضویتی می‌باشد. کنفرانس عمومی طی جلسه سالانه درباره‌ خط مشی‌ها و برنامه‌های آژانس و موضوعات مختلفی که توسط شورای حکام، رییس و دولت‌های عضو مطرح می‌شوند؛ به بحث و گفت‌وگو می‌پردازد. هیات‌های نمایندگی دول عضو نیز هر ساله در جلسه کنفرانس سخنرانی کوتاهی دارند .

دبیرخانه
دبیرخانه آژانس نیز مسوول اجرای برنامه‌ها و مصوبات نهادهای تصمیم‌ساز آژانس است. رییس آژانس مسوول دبیرخانه است که برای یک دوره چهار ساله انتخاب می‌شود. رییس فعلی آژانس، محمد البرادعی است که در اول سپتامبر 1999 به این سمت منصوب شده است. رییس آژانس شش معاونت دارد که هر کدام مسوول قسمت خاصی هستند.

3- اهم موضوعات اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی
الف : آژانس یک موسسه بین المللی است
ب : انرژی اتمی را برای صلح سلامت و سعادت سراسر جهان تسریع کند و توسعه بخشدوبرای پیشرفت هیچ منظور نظامی مورد استفاده قرار نگیرد.
ج: وظایف آژانس:
1- ج:تحقیق درباره انرژی اتمی و توسعه آن و استفاده عملی از آن برای مقاصد غیر نظامی در سراسر جهان
2- ج: تدارک مواد، خدمات، تجهیزات و تاسیسات به منظور تامین وسائل تحقیق برای تولید نیروی برق با توجه لازم به احتیاجات نواحی عقب مانده جهان
3- ج: مبادله اطلاعات علمی و فنی جهت استفاده از انرژی اتمی در مقاصد غیر نظامی
4- ج: مبادله و تعلیم دانشمندان و کارشناسان درزمینه استفاده غیر نظامی ازانرژی اتمی
5- ج: اتخاذ تدابیر احتیاطی جهت حصول اطمینان از عدم استفاده نظامی ازانرژی اتمی
6- ج: تقلیل مخاطرات جانی و مالی استعمال مواد واستفاده از خدمات و تجهیزات و تاسیسات انرژی اتمی
7- ج: ایجاد و یا تهیه هر نوع وسائل و تاسیسات و تجهیزاتی که جهت انجام اقدامات مجاز موسسه مفید باشد.

4- قطعنامه های آژانس بین المللی انرژی هسته ای
قطعنامه های آژانس بخشی از منابع حقوقی این سازمان بین المللی راتشکیل داده و برای اعضاء الزام آور می باشد.
شورای حکام آژانس که مرجع اصلی صدور این قطعنامه ها می باشد، از سال ۲۰۰۳ تاکنون چهار قطعنامه در مورد فعالیت هسته ای ایران تصویب کرده است. شورای حکام در آخرین قطعنامه خود در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۴ با یاد‌آوری قطعنامه های تصویب شده شورای حکام در ۱۳ مارس ۲۰۰۴ بیست وششم نوامبر ۲۰۰۳ و ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۳ و بیانیه شورای حکام در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۳ ایران را با لحن تندتری مورد انتقاد قرار داد.
آژانس بین المللی با ابراز نگرانی و تاسف از برنامه سانتریفوژهای
P۲ ، مسائل مربوط به آلودگی، فعالیت غنی سازی اورانیوم، عدم ارائه اظهارنامه کامل و رفع ابهامات، براهمیت پایبندی ایران با معیارهای پروتکل الحاقی به منظور اطمینان بخشی مجدد به جامعه بین الملل درمورد ماهیت برنامه هسته ای ایران تاکید می کند و ایران را ترغیب می کند که بدون تاخیر، پروتکل الحاقی را تصویب کند و به عنوان یک اقدام اعتماد ساز به طور داوطلبانه در تصمیمات خود برای آغاز تولید آزمایش در تاسیسات تبدیل اورانیوم و آغاز راکتور تحقیقاتی آب سنگین تجدید نظر کند. از نظر آژانس، این امر اعتماد بین المللی نسبت به ایران را احیاء خواهد کرد.

5- آثارتصمیمات وقطعنامه های آژانس بین المللی انرژی اتمی

معاهده
NPT وظیفه نظارت و کنترل فعالیت های هسته ای دولتهای عضو را بر عهده آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار می دهد. این پیمان در واقع مصالحه قدرت‌های ‌اتمی و غیراتمی است به این صورت كه كشورهای غیرهسته‌ای متعهد شده‌اند تلاشی برای تولید بمب هسته‌ای نكنند ولی كشورهای دارای فناوری اتمی نیز موظف شده‌اند ضمن تلاش برای محو جنگ افزارهای هسته‌ای، تسهیلات لازم را برای بهره‌برداری صلح‌آمیز اتمی در اختیار كشورهای غیرهسته‌ای قرار دهند.
پیمان ان.پی.تی تصریح دارد كه نباید هیچ مانعی در برابر دستیابی امضاكنندگان پیمان به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای ایجاد شود. وظیفه آژانس نظارت بر اجرای درست مفاد پیمان توسط اعضاست.
مطابق ماده ۳، هر دولت عضو فاقد سلاح هسته ای متعهد می شود در موافقت نامه ای که طبق اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی و براساس سیستم اقدامات تامین این آژانس منعقد می کند، تضمینات مقرر را بپذیرد. توافقات بین دولتهای عضو معاهده منع گسترش با آژانس از نوع موافقت نامه های نمونه است که توسط آژانس تنظیم شده اند و به نام موافقت نامه های نمونه
INFCIRC۲۱۴,INFCIRC۱۵۳,INFCIRC۶۶ نامیده می شوند.
پروتکل الحاقی، یا به عبارت کامل تر، پروتکل الحاقی به موافقت نامه های بین دولت ها و آژانس بین المللی انرژی اتمی، دارای یک مقدمه، ۱۸ ماده و دو ضمیمه است که در قالب
INFICIRC۵۴۰ آژانس بین المللی انرژی اتمی قابل شناسایی است. هدف پروتکل الحاقی، تقویت و تشدید نظارت های بین المللی بر فعالیت های هسته ای دولت های فاقد تسلیحات هسته ای است.
تعهدات دولت ها در این پروتکل، در مقایسه با
INFICIRC/۱۵۳ ، بسیار گسترده و سنگین می باشد و در صورت وقوع تعارض بین مقررات پروتکل و INFICIRC/۱۵۳ مقررات پروتکل اعمال خواهد شد دولت ایران هنوز مقررات پروتکل الحاقی را به طور رسمی نپذیرفته است. یکی از مطالبات آژانس بین المللی انرژی اتمی پذیرش پروتکل الحاقی توسط ایران می باشد. اقدام ایران در این خصوص، گامی درجهت اعتمادسازی توصیف شده است.



5- نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ ای کشورها
در سال 1968 معاهده منع تکثیر سلاح‌های هسته‌ای (
NPT) تدوین شد که در سال 1970 به مرحله اجرا درآمد. کشورهای عضو این معاهده آژانس را به عنوان ضامن اجرای مواد معاهده در نظر می‌گیرند.
در اواخر سال 1996 شورای حکام تصمیم به ایجاد یک کمیته دایم برای مذاکره درباره برقراری یک ابزار قانونی برای اعمال موثرتر اقتدار آژانس گرفت. این کمیته درباره متن پروتکل الحاقی برای تضمین هرچه بیشتر توافقنامه‌های دول عضو و آژانس به بحث پرداخت که نهایتا این پروتکل در ماه مه 1997 به تصویب شورای حکام رسید؛ طبق پروتکل الحاقی که موسوم به پروتکل 2+93 نیز می‌باشد .
معاهده
NPT
هدف اصلی از تاسیس
NPT ، همان طور که از اسم آن مستفاد می شود، جلوگیری از گسترش سلاح های هسته¬ای است. این معاهده بیش از سی سال قدمت دارد و بی تردید نواقص فراوان در آن موجود است. جهان در طی سی سال گذشته تغییرات عظیمی را شاهد بوده است. این پیمان در اوج جنگ سرد تدوین و تصویب شد. انگیزه اصلی توافق قدرت های بزرگ بر سر این پیمان دو امرمهم بود؛ اول آن که بعد از جنگ جهانی دوم، جهان در چند نوبت از جمله در تقابل میان آمریكا و چین و شوروی خود را با خطر عظیم جنگ هسته ای همه جانبه روبه رو دید. جنگی که هیچ طرف برنده ای نداشت و برای مهاجم و مدافع ، برنده یا بازنده، جهانی سوخته و بلااستفاده باقی می ماند.

نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 18 آذر 1388    | توسط: علی خدامرادی    | طبقه بندی: انرژی هسته ای ایران،     | نظرات()
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Mobile Traffic | سایت سوالات