آیا دریای آدریاتیك وجود دارد؟ خلیج سابق ونیز دیگر شهرت خوبی ندارد .آلوده شده ، جهانگردان شكارچی به صورت انبوه به آن هجوم می آورند، حال آن كه این دریای نیمه بسته یكی از مرزهای اساسی اروپا را تشكیل می دهد. خط فاصلی است بین سازمان معاهدة آتلانتیك شمالی (ناتو) و كشورهای سوسیالیستی نامتعارف یعنی یوگوسلاوی و آلبانی؛ دیگر از این پس دریاچه ای حفاظت شده و گاهی هم گورستانی جهت هزاران مهاجر مخفی است كه قصد رسیدن به غرب ثروتمند را دارند.
روز ٩ ژانویة ٢٠٠٤ ؛ ٢١ داوطلب مهاجرت مخفیانه در جریان غرق شدن یک قایق بادی در کناره های ساحلی آلبانی جان سپردند.در حالیکه در سالهای اخیر كمتر مهاجران در دریای آدریاتیك می میرند. تمایل به مهاجرت در بالكان همزمان با وقایع پیچیده ای كه پس از جنگ در یوگوسلاوی به وقوع پیوست کم شده است.
مركز مهاجر پذ یر رژینا پاسیس؛ كه در ١٩٩٧ ایجاد شده است توده ای عظیم از بتون را تشكیل می دهد كه در اطرافش سیم خاردار كشیده شده و در یكی از سواحل جنوب پوی؛ نه چندان دور از دهكدة سن فوكا در تقریبآ بیست كیلومتری شهر باروك لس قرار گرفته است. محل اقامت موقتی استریا؛ تنها مركزی بشمار می رود كه دولت ادارة آن را به حوزه مذهبی كلیسای كاتولیك سپرده است. مدیر این مركز دون سزار لود زرتو توضیح می دهد كه چند سالی است كه راه های مهاجرت مخفی به صورت وسیعی جابه جا شده است. اكثر مهاجرین مخفی كه وارد ایتالیا می شوند ؛ اینك از لیبی وارد سیسیل می شوندّ؛ سایرین در حالی كه در كامیون ها یا كانتنرهایی سوار می شوند كه از تركیه بار گیری شده به بنادر باری یا بریند یسی در آدریاتیك می رسند.
در ١٩٩٨ حكومت ایتالیا كه متشكل از حزب چپ میانه بود مراكز نگهداری حفاظت شده ای را ایجاد كردَِّ، و رژینا پاسیس بالاخره تغییر ریشه ای وضعیت خود را پذ یرا شد. با این وجود دون سزار بی رودربایستی علیه قانون بوسی فینی سخن می گوید كه به سال ٢٠٠٢ وضع شده است وشرایط پذ یرش خارجیان را سخت تر می كند. وی توضیح می دهد كه قانون باید پذ یرش را با اجازه اقامت هماهنگ سازد . اما بر عكس ؛ ما از نداشتن اقامت قانونی عاملی برای جنحه می سازیم. بیهوده است تا قانونی وضع كنیمَ تا ما را علیه مهاجرت محافظت كند؛ چه حركت مهاجرت علی ایحال راه خود را ادامه می دهد.
قریب به دویست و پنجاه خارجی در این جا به مدت حداكثر شصت روز باید دورة حبس اداری را طی كنند؛زمانی که قبل از اخراج آنها برای مقامات کشور مبدا امکان شناسائی شان را فراهم می آورد. امری که بر طبق آمار وزارت کشور ایتالیا در سال ٢٠٠٢ شامل ٦.٣٦ درصد افراد تحت بازداشت در تمام مراکز شبه جزیره شده است. مرکز تحت مدیریت د ون سزار بویژه مهاجرین مخفی به سیسیل را میپذیرد. اگرچه شرائط زندگی در اینجا بهتر از سایر مراکز می باشد ، اما مدیریت د ون سزار از سوی چپ افراطی مورد انتقاد قرار گرفته است (دون سزار برای ضرب و شتم یک گروه مهاجر که در سال ٢٠٠٢ قصد فرار داشتند به دادگاه فرا خوانده است).
در آلبانی ؛ عزیمت به خارج تنها چشم اندازی است كه به قسمت اعظم مردم ارایه می شود. بر مبنای آمار گیری نفوس كه به سال ٢٠٠١ انجام شد و اولین آمارگیری پس از سقوط كمونیسم به شمار می رفت؛ به رغم میزان زاد و ولد بالا ؛ تعداد جمعیت به وضوح كاهش می یابد(١).
اگر دون سزار هنگامی كه در مورد آلبانیایی هایی كه روز ٩ ژانویه غرق شد ند از ندانم كاری می گوید؛ انعكاس آن در آن سوی دریا، در بندر ولورا در آلبانی هم همین گونه است. این بندر كه در انتهای خلیجی فوق العاده زیبا قرار دارد، در ماه مارس سال ١٩٩٧ پایگاه شورشیان به شمار می رفت(٢)و از شهرتی بدآوازه به عنوان مركز داد وستد مواد مخد ر و انسان برخوردار است.
این داد وستد ماورای آدریاتیك تاریخچه ای طولانی دارد. به هنگام دیكتاتوری انور خوجه ؛ آلبانی كشوری بسته به حساب می آمد؛ اما دولت قسمت اعظم درآمد های ناچیز ارزی خود را از فروش سیگار به دست می آورد؛ این سیگارها قبل از فرستاده شدن به ایتالیا در ولورا انبار می شد ند . هزاران سرباز وظیفه دوره خدمت نظام خود را صرف جابه جاكردن كوهی از سیگارهای آمریكایی می كردند كه در كیوسك های آلبانی یافت نمی شد. سپس در طی شورش ها ؛ شهر تبد یل به پایگاه شورشیان وشبكه های بی شمار جنایتكاران شد كه نظر به ایتالیا داشتند. هر شب ؛ ده ها قایق تند رو با محمولاتی مركب از مواد مخد ر؛ سیگار و داوطلبان مهاجرت به سواحل پوی هجوم می آورند.
از هنگامی كه حكومت سوسیالیستی آقای فاتوس نانو در ١٩٩٧ به قدرت رسیده است؛ مبارزه علیه جنبه های آشكار جنایت سازمان یافته را در سر لوحه اهداف خود قرار داده است. محورهای بین راهی كشور دوباره امن شده است ؛ و شهرهایی چون ولورا د یگر مناطق خارج از محدودة قانون به شمار نمی روند. یك واحد نظامی ایتالیایی آلبانی در جزیرة كوچك سازان که خلیج ولورا را محصور میکند، مستقر شده است. این جزیره که سابقا به ونیز تعلق داشت دارای موضعی استراتژك است و به این دلیل همواره به « قفل » آدریاتیك معروف بوده است.
ازنظر آقای رامی ایسوفی مالك هتل بولونبا مساله روشن است؛ دیگر هیچ كشتی به سوی ایتالیا نمی رود. حتی نیازی هم به نظارت در روی دریا نیست؛ چون از ساحل هر كس می تواند ببیند که آیا قایقی به آب افكنده شده و پلیس را خبر كند. پس فاجعة ٩ ژانویه از كجا سر چشمه می گیرد؟ آن شب دریا متلاطم بود و كشتی نمی بایستی عزیمت می كرد. قاچاقچیان از ایتالیا آمده بود ند و تلا ش كرد ند تا با كسانی كه آمادة به همه چیز بودند، عزیمت كنند. در اینجا هیچكس چنین خطری را نمی پذیرفت.
بویژه آنکه در ماه آوریل ٢٠٠٣ ؛ حكومت آلبانی به شركت نفتی ایتالو رومنا اجازة ساخت و بهره برداری از یك پایانة نفتی را داده است. در عوض كارهای ساختمانی ؛ شركت ایتالیایی امتیاز انحصاری سی ساله و معافیت های مالیاتی به د ست می آورد. اما نمایند گان مجلس موقتا مانع اجرای این طرح شده اند كه گویا قرارداد آن با فساد مالی و رشوه خواری همرا بوده است (٣). تیرانا كه تا مد ت ها چشم به یونان داشت اینك جز به ایتالیا نمی اند یشد ؛ ولورا ویترین این گشایش به سوی ایتالیا است .
ساحل جنوبی آلبانی شروع به جلب جهانگرد و توریست، كرده است حال آن که پیش از این از این لحاظ مورد توجه نبود. از ولوا تاسارادانا در مرز یونان؛ ساحل شن ریز خالی و دهکده های قدیمی قرار دارند كه تقریبا به حال خود رها شده اند. نو كیسه ها، دارای ویلاهایی روی خلیج خالی از سكنه هستند و نخست وزیر ایتالیا سیلویوبرلوسكنی چند سالی است كه به آن علاقه نشان می دهد؛ در سال ٢٠٠٢ وی به همراه جیان كارلو راگازی معمار كه متخصص ایجاد فضاهای توریستی لوكس و گران قیمت است ، این سواحل را در نورد ید.
جاده ای كه سارادانا را به هیمارا متصل می كند راهی پر د ست انداز است كه در آن قطعات آسفالت خبر از طرح های توسعة بسیار قد یمی می دهد. با این وجود این دو شهر تبد یل به دو كارگاه بزرگ شده اند. چند سالی است كه توریست های کوسووئی سواحل جنوبی « مام میهن » را كشف کرده اند، جائی که در آن جا پانسیون و هتل و رستوران پشت سر هم ساخته می شود.
البته مردم چندان شانسی در بهره بردن از تاثیرات اقتصادی توریسم ندارند. در دهکده های ساحلی اكثریت با یونانی ها است ؛ و گواه آن شعارهای دیواری است كه از تبار یونانی تمجید میکنند وروی كلیة ابنیة باقیمانده از رژیم كمونیستی به چشم می خورند. برای ساكنان جنوب كشور یعنی اقوام یونانی یا آلبانیایی های ارتودوكس مهاجرت به یونان از ارجحیت بر خوردار است.(٤)
معذ لك عوارض مناقشة آلبانی و یونان پس از جنگ دوم جهانی هنوز پا بر جاست ؛ دو كشور هنوز رسما به وضعیت جنگی بین خود خاتمه نداده اند. پس از ١٩٤٥ ؛ مقامات یونانی كام ها یا آلبانیایی های اپیر را در سطح وسیع اخراج كردند؛ چه اینان جمعا متهم به همكاری با اشغالگران آلمانی و ایتالیایی بودند. روز ٨ آوریل ٢٠٠٤ پارلمان تیرانا از ترس واکنش یونان حاضر نشد طرح تقاضای استرداد دارائی های آلبانی ها را كه توسط یونان غصب شده بود ، بررسی كند.
آقای ایسوفی كه خانواده اش سابقا در كامریا اقامت داشتند توضیح می دهد؛ والد ینم هرگز نتوانستند دهكدة زادگاهشان را ببینند؛ دهكده ای كه در ساحل یونان در شمال ایگومنیستا قرار داشت؛ زیباترین مكان آدریاتیك آنجاست در مقابل كورفوست ؛ وی قبل از بر ملا كردن سوء استفادة یونانیان این كلمات را بر زبان می آورد؛ و ادامه می دهد ؛ یك بار د یگر آتن تهدید به اخراج كارگران آلبانیایی كرده است و وحشت سراپای حكومت مارا فرا گرفته است. معذلك آنها نتوانستند حتی از كارگران غیر قانونی ما هم صرفنضر كنند؛ چه كسی روی كارگاه های المپیك كار می كند؟
سالهاست كه مونتنگرو و كرواسی به پذ یرش جهانگردان به صورت انبوه می پردازند. به دلیل مجازات های بین المللی كه در سالهای ١٩٩٠ به دلیل همكاری مونتنگرو با صربستان در فدراسیون یوگسلاو بر این كشور تحمیل شد؛ توریست های غربی از مونتنگرو روی بر تافته اند. اكثر توریست هایی كه تعطیلات تابستانی خود را در سواحل آن جا می گذرانند یا از صربستان می آیند یا از كوسووو؛ البته توریست های روس و اوكراینی نیز شروع به چهره نمایی كرده اند. پس توریست های تابستانی صرب با قدرت خرید ضعیف و تازه به دوران رسیده های روسی مشتریان عمدة شهر بودوا را تشكیل می دهند كه سابقا عروس آدریاتیك به حساب می آمد.
این شهر كه یك قلعة قدیمی است با نزدیك به ١٠٠٠٠٠ جمعیت، هم چون شهر استوی استفان از شهر سازی بی بند و بار در عذاب است . در مقابل جزیرة كوچكی كه تبد یل به هتلی اسطوره ای شده است و سابقا ستارگان سینمای ایتالیا به آن جا رفت و آمد داشتند؛ ساختمان های چند طبقه می سازند. كامیون ها مواد ساختمانی را روی پلاژ می ریزند؛ و ساختمان های جد ید كه فاقد هر نوع پروانه ساختمان است خطرات فراوانی برای كلیة منطقه در بر دارد؛ علی الخصوص به د لیل بالا آمدن چاه های فاضلاب.
نوشته شده در تاریخ سه شنبه 25 اسفند 1388 | توسط:
علی خدامرادی | طبقه بندی:
دریاها،
استراتژیک بین الملل، |
نظرات()
مدیر وبلاگ :